|
WIERSZE
I OBRAZY |
|
ŚPIEW DUSZY
(LINK! PIEŚŃ MIĘDZY DUSZĄ I OBLUBIEŃCEM [WIERSZE I POEMATY])
(LINK! ŚW. JAN OD KRZYŻA [KUNDALINI])
1. W noc jedną pełną
ciemności,
udręczeniem miłości rozpalana,
O wzniosła szczęśliwości !
Wyszłam nie spostrzeżona,
Gdy chata moja była uciszona.
2. Bezpiecznie pośród
ciemności,
Przez tajemnicze schody osłoniona,
O wzniosła szczęśliwości !
W mroki ciemności, w ukrycie wtulona,
Gdy chata moja była wyciszona.
3. W noc pełną szczęścia
błogiego,
pośród ciemności, gdzie mię nikt nie dojrzał,
Jam nie widziała niczego,
Nie miałam wodza ani światła innego
Ponad ten ogień, co w sercu mym gorzał.
4. On mnie prowadził
jasnością
Bezpieczniej niż światło południowe,
Tam, gdzie mnie czekał z miłością,
O którym miałam przeczucie duchowe,
Gdzie nikt nie stanął istnością.
5. O nocy, coś prowadziła,
Nocy, ty milsza nad jutrznię różaną !
O nocy, coś zjednoczyła
Miłego z ukochaną,
Ukochaną w miłego przemienioną.
6. Na mojej piersi kwitnącej,
Którą dla niego ustrzegłam w całości,
Zasypia w ciszy kojącej,
Wśród moich pieszczot szczodrości,
A wiatr od cedrów niesie pieśń miłości.
7. Rankiem wśród wiatru,
Gdym Jego włosy w pęki rozplatała,
Prawica jego pełna ukojenia
Szyję mą słodko opasała,
Że zatonęłam pośród zapomnienia.
8. Zostałam tak w
zapomnieniu,
Twarz moją oparłam o ukochanego,
Ustało wszystko w ukojeniu,
Troski żywota mojego
Skryły się wszystkie w lilii wonnym tchnieniu.
Św. Jan od Krzyża
Strofy pieśni,
śpiewa dusza będąca już w stanie doskonałości, czyli w
zjednoczeniu miłości z Bogiem. Przeszła już ona uciążliwe
znoje i trudy "wąskiej ścieżki, która prowadzi do życia
wiecznego", o której mówi Jezus w Ewangelii.
Taką drogę przechodzi zazwyczaj dusza do wzniosłego i
szczęśliwego zjednoczenia z Bogiem. Ponieważ ta droga jest
wąska i niewielu ludzi idzie po niej, jak mówi Jezus, dusza
uważa za wielkie szczęście i pomyślność, że przeszła przez
nią do doskonałej Miłości. Po przejściu tej wąskiej ścieżki
dusza jest rozradowana, iż osiągnęła wszelakie dobro.
Pierwsza zwrotka jest o ciemnej nocy, w którą Bóg wprowadza
początkujących. Dusze rozmyślające już na drodze życia
duchowego, Bóg zaczyna podnosić do stanu doskonałych. Wielu
początkujących ulega wielkiemu łakomstwu duchowemu Często są
niezadowoleni i skarżą się, że nie zaznali w rozwoju
duchowym tego co szukali. A wielokrotnie szukają dużo, co
jest przeciwne ubóstwu duchowemu. Ubogi duchem prędzej
znajduje drogę do Boga. Taka dusza szybciej się oczyszcza i
nie zaprząta nadmiernie swojego serca niepotrzebnymi
rzeczami. Kiedy osiągnie samotnie dostateczny stopień
doskonałości pomaga jej Bóg. Żadna dusza nie ma na tyle
siły, aby doprowadziła sama do zjednoczenia z Bogiem. Jeśli
Bóg nie przyłoży ręki, taka dusza będzie tkwiła bardzo długo
w ciemnym korytarzu. Tylko samodyscyplina, modlitwa,
zaparcie się samego siebie i pełna wiara w Boga pomogą
przedostać się przez wąską ścieżkę. Ciemna noc potrzebna
jest człowiekowi do swojego rozwoju, aby mógł lepiej
uświadomić sobie znaczenie światła.
W tym poemacie Św. Jan w mistrzowski sposób opisuje przejście z
ciemności w światło.
Aby bardziej zrozumieć ten i dwa pozostałe poematy zachęcam do
przeczytania Dzieł Św. Jana od Krzyża, w których wyjaśnia wszystkie strofy
swoich wierszy.
Dokonuje głębokiej wewnętrznej analizy duszy podążającej do Boga.
Vancouver
4 Dec. 2007
WIESŁAWA
| |