Thalamus w starożytności zawsze był łączony z ludźmi związanymi z mistyczną tradycją. Dwie jego połówki również przypominają wyglądem skarabeusza, który przez starożytnych Egipcjan był czczony jako święty.

Skarabeusz uchodził za symbol nieśmiertelności, stał się symbolem zmartwychwstania
i odrodzenia jak słońce, które budzi się rano, a wieczorem zachodzi, aby ponownie wstać następnego ranka. Nocą przechodzi pod ziemią - symbol ciemności i rano ponownie oświetla niebo.

Skarabeusz ze swoich skrzydeł i głowy tworzy inny mistyczny znak - Tau. (T). Starożytni Egipcjanie głosili wiedzę, że thalamus w mózgu wygląda podobnie jak skarabeusz, jest centralną częścią mózgu związany ze świadomością człowieka, a zarazem jest punktem, w którym budzi się spirytualna świadomość w procesie oczyszczenia przez wewnętrzny ogień lub "wewnętrzne słońce" w procesie oświecenia."

Nasuwają się pytania:
- Kto ich tego nauczył?
- Skąd posiadali taką wiedzę?

Wygląda na to, że już wówczas żyli ludzie znający dobrze proces oświecenia poprzez własne doświadczenia.

Wielkim kultem otaczali Egipcjanie Horusa. Naśladowcy Horusa zwani Neter i Szemsu-Hor (RU-brama) założyli miasto Heliopolis. W starożytnym Egipcie Neter i Szemsu-Hor posiadali spirytualną wiedzę i zdolności ponadzmysłowe. Egipcjanie twierdzili, że oni są prawdziwymi synami i córkami Boga - bardziej rozwiniętymi ludźmi, którzy żyją w pokoju pomiędzy zwykłymi śmiertelnikami.

Egipcjanie wiedzieli też, że w tym samym czasie inkarnują się na ziemi inne istoty, które określali jako grupę "upadłych aniołów" - Watchers. Biblia opisuje ich jako gigantów - hybrydów, zwanych Nefilianami lub Egregor. Wiele źródeł na świecie podaje, że właśnie ta druga grupa była założycielami szamamizmu, budzili swoje moce poprzez różne praktyki, np. środki halucynogenne.

Szamani są ludźmi władzy, którzy są w stanie łączyć się z innymi światami. Legendy mówią, że pochodzą z podziemi piekieł. Dzielą się w różny sposób; na zwykłych ludzi i na wtajemniczonych. Często przedstawia się szamanów nurkujących pod ziemią lub w locie do astralu. Nosili także talizmany skarabeuszy jako symbol ich wiedzy. Skarabeusz uchodził za ich kamień filozoficzny, poprzez który pragnęli uzyskać nieśmiertelność. Również azjatyckie filozofie, w tym taoizm dążyły do osiągnięcia nieśmiertelności i uważali świętego skarabeusza za most do oświecenia.

W "mieście słońca" - Heliopolis obchodzono kult skarabeusza Chepri lub Khepru (Kheb-Ru). Nazwa Chepri lub Khebru znaczy początek.

Chepri był bramą - doświadczeniem oświecenia.

Skarabeusz, dwa skrzydła - dwie półkule mózgowe lub skrzydła kaduceusza, znanego nam z innego symbolu dwóch splatających się węży.

W starożytnym Egipcie uważano duszę i ciało za jedność. Egipcjanie wiedzieli, że choroba wielokrotnie ma podłoże w psychice człowieka. Egipscy lekarze - uzdrowiciele przechodzili długoletnie wtajemniczenia zanim mogli kogoś uleczać. W medycynie egipskiej znane były zabiegi przywracania człowiekowi właściwej częstotliwości drgań wzmacniające odporność organizmu. Egipscy lekarze zalecali noszenie amuletów i talizmanów chroniących ludzi przed negatywnymi energiami. Jednymi z silniejszych był: skarabeusz i Ankh.

Skarabeusz znaleziony w stanie uśpionym na pustyni i polany wodą ożywa. Budzi się i zmartwychwstaje. Był postrzegany pod różnymi symbolami:
- czarny skarabeusz niczym robak - chrząszcz, który składał swoje jaja w błocie, reprezentował jednostkę nieświadomą - nieprzebudzoną.
- Złoty skarabeusz - reprezentował jednostkę z otwartym trzecim okiem, świadomą sensu swojego istnienia.

W Egipcie do oświeconych byli zaliczani: Thot, Ozyrys, Horus, uchodzili za Neteru. Jednym z bardziej znanych z grupy Watchers był Set, brat Ozyrysa.

Wracając do centrum mózgu, który wygląda jak jajo i jest odzwierciedleniem "kosmicznego jaja"; w trakcie budzenia spirytualnego zostaje świadomie zapłodnione potężną kosmiczną energią, człowiek się odradza, zostaje wskrzeszony.

cdn...

Vancouver
26 Aug. 2008

WIESŁAWA