Siddhi według indyjskiego sanskrytu znaczy sukces. Jedne szkoły uczą jak podczas yogi i medytacji można osiągnąć oświecenie a drugie w jaki sposób zapanować nad ziemskim bogactwem, posiąść luksusowe życie i kontrole nad innymi, nie mają nic wspólnego z prawdziwym oświeceniem. Siddhi - dziewięć głównych (LINK!)

Osiem:

1. Amima - potrafi zredukować wielkość ciała nawet do jednego atomu.
2. Mahima - potrafi powiększyć ciało do nieprawdopodobnych rozmiarów.
3. Garmima - potrafi uczynić ciało bardzo ciężkim.
4. Laghima - potrafi pozbawić ciało wagi.
5. Prapti - potrafi przeniknąć wszystkie miejsca.
6. Prakamya - potrafi zrealizować co tylko chce.
7. Istva - posiada całkowitą władzę, króluje.
8. Vastva - moc zarządzania wszystkim.

Dziesięć drugorzędnych siddhi:

1. Anurami-mattvam - potrafi żyć bez jedzenia i picia.
2. Dura-sravana - doskonały słuch, nawet z bardzo daleka.
3. Dura-darsanam - doskonały sokoli wzrok, oko Boga.
4. Monah-javah - teleportacja.
5. Kama-rupam - zaspakaja każde pragnienie.
6. Para-kaya pravesanam - przenika w inne ciała.
7. Sva-chanda mrtyuh - odchodzi z tego świata kiedy sam chce.
8. Devanam saha krida anudarsanam - zdolność obserwowania dawnych zdarzeń.
9. Yatha sankalpa samsiddhih - doskonałe wykonanie każdego zadania.
10. Ayna apratahata gatih - potrafi wykonać wszystkie polecenia.

ARAHAT - doskonały, święty, osoba, która posiadła sześć supernaturalnych mocy.

W czasie życia Buddhy wielu jego uczniów było Arahatami (Arhat, Arhant, Arahant). Najbardziej znani: Shariputra, Maudgalyayana i Shuddhodana. Supernaturalne moce nie są przynależnością tylko wschodnich kultur. Posiadali podobne moce święci we wszystkich religiach. (LINK! - do Zdumiewająca Krystyna Mirabilis), Ojciec Pio, Św. Teresa z Avila i wiele innych.

Arahat pokonał trzy trucizny: pragnienia, nienawiść i ignorancję. Jego ziemskie życie dobiega końca, nie musi się więcej naradzać. Uwolnił się od cierpienia i śmierci, dosięgną stanu Nirvany. Osiągnął Nirvanę i podąża trzema drogami: czyste życie, mentalny rozwój i mądrość. Prawdziwy Arahat nie życzy sobie długiego życia, wybiera cierpienie, nie dba o fizyczne zdrowie. Żyjąc na ziemi musi zaspakajać fizyczne potrzeby ciała; jedzenie i picie lecz nie jest dla niego ważne aby to pragnienie sprawiało mu przyjemność. Żyje w skromnych warunkach. Również nie dba o pieniądze, potrzebuje tylko tyle ile musi mieć na dzienne utrzymanie. Posiada tylko jedną pasję, osiągnąć końcowy stan rozwoju duchowego (Moksha, Nirvana) i uciec z samsary (koła życia).
 

Cztery typy Arahatów:

1. Sukkhavipassaka - najbardziej wartościowi, którzy idą właściwą drogą. Osiągają mądrość poprzez obserwacje i testowanie wszystkich form życia. Ich dusze są oddzielone od pięciu materialnych obiektów:
- od ciała i materii,
- od uczuć, panują nad uczuciami,
- rozpamiętywania, odcinają się od wspomnień,
- impulsów, kontrolują wszystkie zmysły, okres budzenia się nadświadomości.
- Świadomość, wszystkie akty pochodzą ze świadomej myśli, znają prawdziwy sens bytu na ziemi.

W tej grupie osiągają stopnie tzw. Jhana. Pierwszy stopień: ekstazy, euforia, przyjemne odczucia ciała. Znanych jest osiem poziomów Jhana, na każdym z nich zachodzą inne doświadczenia. Najważniejsze jest osiągnięcie czterech poziomów, które zawierają wszystkie potrzebne elementy. Od tej chwili taki Arahat nie posiada pozytywnych ani negatywnych uczuć, nie czuje ciała ani umysłu, wchodzi w stan głębokiej ciszy.

2. Tevijja - potrójna wartościowa wiedza. Drugi typ Arahantów, osoby oświecone, które weszły na swoją ścieżkę poprzez super mądrość i wiedzę:
W jej skład wchodzi:
- Wiedza z poprzednich wcieleń (Pubbeniva sanusstinana),
- super wiedza o przeszłości i odradzaniu (Cutupapata-nana), narodzeniem się w stanie godnym pogardy, nędzy, w cierpieniu i poprzez takie życie szybkie wzrastanie do Nieba,
- super wiedza.

Ta grupa oświeconych łatwo porzuca pragnienia ciała. Wchodzą w głębokie stany medytacyjne. Ich prawdziwym życiem jest natura i Universum, zdobywają najwyższą mądrość. Szybko dochodzą do Nirvany.

3. Chalabhinna - sześć gałęzi najbardziej wartościowej wiedzy. Trzeci typ oświeconych dochodzących do Nirvany. Posiadają super naturalną wiedzę na poziomie naukowym. Posiadają cudowne moce, których normalni ludzie nie rozumieją.

4. Patisambhidhapatta- wszyscy ci, którzy przez długie lata praktykują yogę i medytacje aby wznieść siebie do stanu Nirvana. Posiadają dużą inteligencję i wiedzę. Potrafią czynić cudowne rzeczy, wyjaśniają trudne problemy i tłumaczą nauki Buddhy. Czwarty typ oświecenia jest kombinacją Tevijja-Arahat i Chalabhinna-Arahat.

Sześć gałęzi wiedzy lub super mądrości:

1. Iddhividha - moc magiczna na kilku różnych poziomach: osoba może być widzialna, niewidzialna, chodzi po wodzie, podróżuje niczym ptak.

2. Dibbasota - niebiański słuch, posiada zdolności słyszenia dźwięków z kosmosu, potrafi śpiewać nieziemskim głosem.

3. Cetopariya - moc czytania innych umysłów. Rozpoznaje umysły zatrute i tych, którzy mają wielkie serca dla innych.

4. Pubbenivasa - moc rozpoznania wcześniejszych inkarnacji.

5. Dibba-cakkhu - niebiański wzrok, sokoli wzrok.

6. Asavakkhaya-supra-mundane Te osoby są wolne od kłamstw i posiadają Boską mądrość.

Jaka jest różnica między Arahatem i Buddhą?

- Arahat potrzebuje nauki (Dharma) aby dojść do stanu Buddhy.
Buddha znalazł Dharmę.
- Arahat praktykuje swoje nauki,
Buddha ustanowił swoje praktyki.
- Arahat chce zakończyć życie, które przebiega w cierpieniu
i nie jest gotowy do żadnego cierpienia z innymi.
Buddha postępował odwrotnie, był gotowy doświadczać cierpienia z innymi.
- Arahat posiada pasywną wiedzę (teorię Jnana (Pali).
Jnana jest pozbawiona mądrości.
Jhana posiada aktywną mądrość (mądrość zdobyta przez doświadczenie).
Arahaci często gubią współczucie (Karuna).
Buddha posiadał potężne współczucie (Maha Karuna).

Dharma jest etycznym prawem kosmicznym decydującym o wszystkich zdarzeniach mających miejsce w życiu człowieka. Etyczne prawa - zasady jakimi powinien kierować się człowiek, który wybiera rozwój duchowy i dąży do oświecenia. Dharma jest również rodzajem tajemnej wiedzy na temat tych praw, dostępnych wyłącznie oświeconym. Słowo Dharma pochodzi od dhr-, nosić, podtrzymywać.

Każdy chce być szczęśliwy, nikt nie chce cierpieć, nie wiele ludzi rozumie rzeczywistość szczęścia i cierpienia. Ludzie myślą, że ich szczęście to piękny dom, samochód, rodzina, dobra praca, pieniądze, życie w zdrowiu i bez cierpienia. Brak problemów w życiu nie zawsze zapewni szczęśliwość. Większość ludzi na świecie spędza połowę życia aby zdobyć wszystkie te rzeczy, które utożsamiają ze swoim szczęściem. Kiedy mają już wszystko odkrywają, że szczęścia nadal nie ma.

Szczęście to stan umysłu, co jest rzeczywistym źródłem szczęścia. Musi się rozwijać w nas samych, nie może zależeć od innych lub od stanu posiadania. Człowiek, który osiąga ten stan w umyśle nie dostrzega swojego ubóstwa a nawet cierpienia. Wtedy szczęście jest wspaniałą obecnością życia ożywiającą umysł i ciało.

Karuna - Arahataci są często zbyt zajęci sobą, nie dostrzegają potrzeb innych. Uciekają od rzeczywistości. Współczucie odgrywa bardzo ważna rolę kiedy chcemy dojść do końca drogi duchowej. Należy być cierpliwym, nie śpieszyć się, nie zatrzymywać cierpienia, umieć go doświadczyć.

Maha-Karuna - aktywna mądrość jest ważnym elementem w oświeceniu. Współczucie i miłosierdzie słowa często używane, ale ich wartość nadal jest źle rozumiana. Nie można o tych cechach tylko mówić, należy je praktykować. Współczucie przynosi Złote Oczyszczenie. Tylko ta osoba, która rozpozna różnice i prawdziwy sens tych pojęć i otworzy serce na nieszczęścia innych będzie zdolna osiągnąć ostateczny wynik. Bezinteresowna pomoc, wysłuchanie potrzebującego w każdej potrzebie i osuszenie łez cierpienia oczyści duszę wspierającego Boskim Miłosierdziem (Maha-Karuna). Jeśli ktoś nie jest zdolny bezwarunkowo otworzyć się na cierpienie, krytykuje cierpiących i ucieka przed nimi myśląc tylko o sobie, praktykuje Karunę. Ten stan nie pozwala przekroczyć najwyższego poziomu.

W tym miejscu napiszę parę słów o szamanizmie. Duża grupa ludzi postrzega siddhi zupełnie inaczej niż szamanizm pomimo, że moce jakie emanują od szamanów pochodzą z podobnych źródeł. Szaman - oryginalnie, mauchu-tangu pochodzi ze słownictwa rosyjskiego. Znaczy ten kto wie, ten kto jest mądry i święty. Szaman zawsze leczył, potrafił uwolnić od złych mocy, znał zioła. Słowo szaman przez buddyjskich mnichów jest tłumaczone - ascetyk, w Chinach scha-men. Szaman reprezentuje wiedzę materialną żyje blisko natury, ale również umie przywoływać duchy. Wiedzę jaką posiada przekazuje innym. Rozumie potrzeby człowieka, zwierząt i przyrody. Osoby, które posiadają negatywne cechy i zajmują się szamanizmem zatracają wszystkie pozytywne wartości. Duma, obawy, chciwość, nadużywanie mocy są naturalnymi wrogami szamana. Dużo szamanów otworzyło swoje zdolności za pomocą ziół i substancji halucynogennych.

Aushadhis - (budzenie supernaturalnych mocy za pomocą ziół) porusza kanały Ida, Pingala i Sushumna. Takich praktyk nie zaleca się poszukiwaczom prawdziwej duchowej drogi. Moc ziół wywołuje sztuczne efekty. Nie jest to prawdziwe przebudzenie. Niegotowe ciało i wzniesiona energia Kundalini może otworzyć furtki zupełnie innym siłom. Dłuższe zażywanie ziół halucynogennych bardzo osłabia i otępia umysł, działa odwrotnie - zamiast oczekiwanych wielkich mocy mogą zawitać nieproszone duchy.