Trwają
dyskusje na temat: ewolucji człowieka, rozwoju DNA do 12 nitek
i tego czy w ogóle jest możliwa taka genetyczna mutacja.
Coraz częściej słyszymy o narodzinach cudownych dzieci - Indygo,
o których przeszło 60 lat temu przepowiadał Edgar Cayce. Świat
coraz głośniej mówi, że rodzą się już z trzecią nitką DNA.
Jim Watson i Francis Crick
Czy w ogóle możliwe jest, aby z
dwóch nitek DNA
mogło rozmnożyć się więcej par?
O dwóch nitkach dowiedzieliśmy się dzięki
Watsonowi i Crickowi -
byli pierwszymi, którzy w roku 1953 ogłosili światu o
podwójnej strukturze DNA. W skład cząsteczki podwójnego helixu
DNA zwykle wchodzą dwa łańcuchy, które biegną antyrównolegle.
Łańcuchy owijają się wokół własnej osi i tworzą tzw.
prostoskrętną podwójną helisę.
Naukowcy-genetycy od kilkudziesięciu lat prowadzą intensywne
badania DNA-RNA.
W roku 1953 Watson i Crick opisali podwójny helix DNA. Zaledwie
kilka lat później w roku 1957,
Felsenfeld i Rich opisali potrójny helix DNA. Wyrazili
opinię, że trzecia nitka nie jest konstrukcją uformowaną przez
patologiczną kondycję, tylko jest naturalnym procesem rozwoju
DNA, który następuje w odpowiednio gotowym ciele. Również
wyjaśnili w jaki sposób dochodzi do rozwoju trzeciej nitki DNA
jako naturalnego biologicznego procesu.
Potrójny helix DNA opisany jest jako dwa różne typy w zależności
od nadanego kierunku trzeciej nitki.
W pierwszym przypadku:
- nić pirymidynowa wiąże się z parą zasad i wchodzi pomiędzy
nie i tyminę.
W drugim:
Pary zasad (bp)
w biologii nuklearnej łączą wiązaniami atomowymi zasady azotowe
nukleoidów dwóch różnych nici kwasu nukleinowego. W parach zasad
podaje się długości cząsteczek DNA.
Według Watson-Crick w DNA komplementarne pary (bp) stanowią:
guanina z cytozą
oraz
adenina z tyminą.
Potrójny helix jest strukturą DNA,
w której trzy oligonukleotydy są skręcone razem w potrójną
formę.
Oligonukleotydy
-fragmenty kwasów nukleinowych.
Najbardziej znane są dwa rodzaje kwasów nukleinowych:
-kwas rybonukleinowy (RNA)
-kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA).
Oba mogą występować zarówno jako pojedyncza nić lub podwójna.
DNA tworzy nić podwójną a RNA pojedynczą.
Zasady:
-purynowe, azotowe
-pirymidynowe, bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu,
dobrze rozpuszczalna w wodzie.
Potrójny helix składa się z pary zasad zawierającej dwie
homopirymidyny (heterocykliczny
związek organiczny strukturalnie zbliżony do pirydyny,
uracyl jest pochodną pirymidyny) i jednej homopuryny.
Nić homopuryny może też wiązać się z homopirymidyną.
Trzecia nitka DNA ma związek z polem energetycznym,
w którym możliwe jest wiązanie się białek i innych związków
chemicznych. Ostatnie badania naukowe wskazują też na
następny, ważny w tym procesie czynnik - temperaturę, która
zmienia struktury molekularne.
Nauce znanych jest zaledwie kilka przypadków potrójnego helixu
DNA "in vivo" -
(istnienie wewnątrz organizmu w żywym ustroju).
Gary Felsenfelt
Alexander Rich
Na świecie jest wiele prac na temat potrójnego helixu DNA.
Jedne z bardziej znanych:
Felsenfeld i Rich,
Swietłana O. Doronina i Jean Paul Behr
i wiele innych.
Popularna książka:
"The triple
helix: Gene, Organism, and Environment" - Richard
Lewontin.
Vancouver
2 May 2008
WIESŁAWA
|