DUSZA I ŚWIADOMOŚĆ CZŁOWIEKA
(CZĘŚĆ 1)
LINK! DO CZĘŚCI 2
 

Dusza ludzka - wielka abstrakcja i ciągle nieznana. Trudno ją ująć w jedną formę, w jedną definicję. W zależności od religii i indywidualnych wierzeń dusza człowieka jest ukazywana różnie. Inaczej określają duszę filozofowie wschodu, inaczej jest postrzegana na Zachodzie. Wielu utożsamia duszę z elektrycznością, ruchem, światłem, chemiczną reakcją ... Odróżniamy duszę: indywidualną i uniwersalną. Pojedyncza dusza - indywidualna jest przedstawiana jako promień, bardziej rozwinięta posiada kilka promieni. Ma ograniczony limit świadomości. W drodze ewolucji rozwija się jej świadomość, powoli się rozszerza i podnosi stopień własnych wibracji. Dopóki dusza nie osiągnie wysokiej świadomości dopóty jak pielgrzym odradza się w procesie reinkarnacji. Będzie krążyć na tym kole tak długo aż nie wygubi własnych indywidualnych cech świadomości. Absolut - uniwersalna świadomość jest jedną myślą. Według naukowców ludzka inteligencja jest pochodzenia genetycznego, świadomość rodząca się pod wpływem życia materialnego i wszystkich życiowych akcji. Ale według filozofów ducha - mistyków, myśl nie jest owocem mózgu lecz inteligencją duszy, która zamieszkuje dane ciało. W zależności od świadomości duszy ludzkiej mózg podlega procesowi ewolucji. Ludzkie ciało jest wynoszone na wyższy poziom, manifestuje się mocno poprzez system nerwowy i rozwija wyższe ciała astralne. Niższe ciało astralne człowieka, często zwane ciałem pragnienia (żądze) według Sanskryptu Kama-rupa, siedziba wrażliwości jest w tej formie nadal postacią zwierzęcą. Dalsza ewolucja rozwija jeszcze wyższe ciała tzw. ciało Buddy i najwyższe ciało Atmik. W chwili podnoszenia wibracji w ciele człowieka wzrasta jego świadomość i poprzez mózg taka jednostka dostaje połączenie ze światem fizycznym i z wyższymi ciałami astralnymi sięgającymi głęboko w Uniwersum. Człowieka zdolności określa się na normalne i paranormalne. Normalne są stanem świadomości tzw. "chodzącej świadomości" rozwijającej mózg za pomocą doświadczenia w życiu materialnym. W tym stanie człowiek używa swojego mózgu i może za jego pomocą wyrazić wszystkie swoje ziemskie akcje. Jeśli jego wibracje będą harmonijne i wzmacniane duchowym treningiem (modlitwa, medytacja, joga) wzrasta wrażliwość układu nerwowego, mózg przechwytuje te wibracje z niższych partii ciała, mocniej już wibrujących czakr i rozpoczyna się nowe doświadczenie człowieka - podróż w wyższą świadomość. W normalnym stanie mózg posiada fizjologiczne funkcje przynależne światu materialnemu. W zależności od rozwoju danej osoby są one rozwinięte mocniej albo słabiej. W ten sposób kształtuje się jednostka - człowiek, jego emocje, wrażliwość, inteligencja, intuicja ... Nadal w tym stanie nie spotyka się człowieka o wyższych zdolnościach paranormalnych. Normalna świadomość jest pełnią fizjologicznych aktywności, kompletem. Wszystkie są przynależne światu materialnemu. Wysoka świadomość, która pracuje w połączeniu z ciałami astralnymi ukazuje już nową jednostkę odbiegającą bardzo mocno w swoim zachowaniu i funkcjonowaniu od świadomości normalnych. Wysokie wibracje mózgu i układu nerwowego, które są wielkim instrumentem w podnoszeniu człowieka świadomości powodują, że partie mózgu, które do tej pory były mocniej uśpione budzą się i manifestują w zupełnie odmienny sposób. Rozpoczyna się astralna świadomość mózgu. Wyższa świadomość rozwija w człowieku wiele dotąd mu nieznanych fenomenów. Z normalnego stanu uśpienia jest w stanie automatycznie zamanifestować się już w przebudzonym stanie. Budzą się zdolności paranormalne. Taki człowiek posiada inne funkcje mózgowe, jego ciało fizyczne również się zmienia. Cały ten proces jest spowodowany wysokimi wibracjami przebudzonej duszy. Vancouver 21 June 2007 WIESŁAWA