|
Platon
w jego dialogu "Timaeus"
i "Kritis" pozostawił dla świata informacje o
zagadkowym lądzie zwanym Atlantyda.
Zasłyszał starą legendę z Egiptu od Solona a tamten jeszcze
wcześniej spotkał Kapłana z Theb Sonchisa, który odczytał
hieroglify znajdujące się na kolumnach świątyni, opisujące
konflikt między Atlantami i Ateńczykami.
Platon opisał dokładnie stolicę Atlantydy. Była zdumiewająca
pod względem architektonicznym i inżynieryjnym.
Zostało utworzone z lądu kilka okrągłych pierścieni leżących
na wodzie. Wyglądem przypominały oko.
W samym środku zbudowano świątynię Posejdona - Boga morza.
(Posejdon)
Złota statua Posejdona pędzącego na rydwanie, który był
prowadzony przez sześć uskrzydlonych koni była symbolem
Atlantydy i ozdobą tego miejsca.
Atlanci dookoła stolicy wybudowali wielki system kanałów i
mosty łączące wszystkie pierścienie lądu, zabezpieczyli
przejścia bramami
zdobionymi brązem i zbudowali kamienne mury.
(Atlantyda)
Według Platona Atlantyda została zniszczona 9 000 lat temu,
tak zadecydowali bogowie. Zatopili ten ląd w ciągu jednej
nocy. Śpiący prorok E.Cayce
umieścił Atlantydę bliżej wysp Bermudzkich. Wierzył, że
posiadali wysoką technologię włącznie z potężnymi "ogniowymi
kryształami" posiadającymi niezwykłą energię.
Ogniowy kryształ został przejęty w złe ręce, wyrwał się spod
kontroli. Właśnie taka sytuacja według Cayce spowodowała
zatopienie Atlantydy. Energie tego kryształu miały nuklearną
moc. Tak w relacji Platona jak również w przepowiedniach
Cayce jest powiedziane, że bardzo silna fala oceanu była
przyczyną tsunami. Cayce przypuszczał, że zniszczenie
Atlantydy spowodowała wielka energia.
Dużo naukowców zwraca uwagę na kulturę Krety i Santoryni.
Szukają powiązania z Atlantydą.
Również pisali o zaginionym kontynencie: Plutarch, Herodus,
Timagenus, Theopompos, gercki historyk, J.Churchward, autor
wielu książek o Ziemi MU i Dr. Gorge Hunt Williamson, autor
książek o Atlantydzie i Lemurii - badacz tych lądów i
antropolog. Jego zdaniem oba lądy Atlantyda i Lemuria
zostały zniszczone poprzez potężną technologię Atlantów.
Znalazł źródła w Peru, w górach Andach w świątyni Inków,
przetrzymali stare zapisy. Podobne poglądy wyrażają Indianie
Hopi.
Katastrofy przez ogień i wodę dla ziemian nie są nowością.
Różne regiony już nieraz przeżyły podobne uderzenia w
czasach nowożytnych. Więc naukowcy nie wykluczają, że
Atlantyda mogła zginąć w naturalny sposób. Wielu naukowców
wspomina też lodowiec, mógł przyczynić się do zniszczenia
Atlantydy
Większość badaczy twierdzi, że Atlantowie nie byli
rozwinięci duchowo, czczili
kult Zeusa. Ich zdaniem, właśnie z tego powodu
Bogowie zniszczyli ten ląd. Bóg Zeus prowadził
liczne wojny, jemu przypisuje się rozpętanie wojny
trojańskiej. Wojował z Bogami, jak mówi mitologia zdecydował
aby zniszczyć człowieka z epoki brązu. Sprowadził na świat
wielki deszcz i powódź. Ocalała tylko mała garstka ludzi,
zginęła też Atlantyda. Dla Zeusa poświęcano ludzkie ciała na
jego ołtarzach, szczególnie młodych chłopców. Po tych
rytualnych obrządkach jej uczestnicy mogli przemienić się w
wilka.
(Zeus)
Bóg Posejdon dominował na morzu, Zeus w Niebie. Byli braćmi
Ojcem Posejdona i Zeusa był Kronos.
Kiedy Zeus dorósł wystąpił przeciw swojemu ojcu i odniósł
zwycięstwo.
Walczył też z władcami Ziemi.
Solon przekazał
Platonowi, który urodził się 600 lat po wojnie trojańskiej
legendę o wielkiej powodzi i opowiedział historię
zatopionego lądu i jej mieszkańców. Egipcjanie posiadali
dużą wiedzę, znali okresowe zniszczenia Ziemi przez ogień i
wodę jak również przez laser, które już nie raz niszczyły
ludzkość.
Ci, którzy mieszkali w głąb lądu mocniej cierpieli niż
mieszkańcy w pobliżu rzek i mórz. Mieszkańcy gór mogli
ocaleć. Duże miasta nad morzem były zabierane przez wodę.
Jedynie ludzie, którzy umieli żeglować mogli przepłynąć na
bezpieczny ląd. Egipcjanie posiadali wiele zapisów z
poprzednich epok na ziemi, również zachowała się pamięć o
potopie Atlantydy. Solon twierdzili, że Ateńczycy istnieli
już 8 000 lat wcześniej niż była wojna trojańska w roku 1
200 p.n.e.
Z tych samych źródeł wynika, że Ateńczycy najeżdżali
Atlantów, mieszkańców na wyspie większej niż Libia i Azja
Mniejsza, która leżała za słupami Herkulesa.
Atlantyda w tym
czasie była rządzona przez króla. Trzymał w swoich rękach
jeszcze inne wyspy i ich władców, miał wielką moc.
Egipcjanie mówili, że był czas kiedy Atlantowie okupowali
teren Libii, Egiptu i południowo-wschodniej części Europy.
Władca Atlantydy również chciał podporządkować sobie
Ateńczyków. Jednak oni posiadali silną armię. Ich pierwszym
królem był Actaeus,
jeszcze długo przed potopem.
Jego córka Aglaurus I poślubiła Cekropsa, w ten
sposób stal się królem Aten. Z królem Cekropsem wiąże się
legenda jakoby jego ciało było złożone z ciała człowieka i
węża - ten wąż był zwany "synem
ziemi" czasami
nazywano go "synem
Gaja". W tamtym czasie każde miasto miało
swojego patrona - boga. Ateny miały dwóch bogów:
Posejdona i Atenę,
która dała życie drzewu oliwnemu i od tej chwili stała się
patronką Aten.
(Atena)
Jasnooka Atena zwana boginią
mądrości, sprawiedliwości i odwagi odnosiła pełne zwycięstwo
ze wszystkimi, którzy nie byli sprawiedliwi. Również nauczyła ludzi
uprawy ziemi, rzemiosła i innych sztuk. Wszystkim tym, którzy żyli
zgodnie z prawem i wzbogacali życie w prawdziwe jego owoce
wynagradzała obficie i błogosławiła ich domom. Była pierwszą
założycielką sądu, gdzie odbywały się rozprawy morderców. Była
przeciwna zabijaniu i czynieniu zła. Atenie zawdzięczamy, że już nie
uchodziły bezkarnie morderstwa. Nie można było zabijać matki, ojca,
męża, żony, dziecka, czy innego człowieka.
Słowa: "... nie będzie
honoru aż do śmierci dla kobiety, która zabije męża ... "
są przypisywane Atenie.
Wracając do Króla Cekropsa, niektórzy wierzą, że właśnie on
przeciwstawił się Zeusowi.
Odmówił składania krwawych ofiar, nie chciał zabijać żadnego życia
na ołtarzu Zeusa.
Cekrops był potężnym władcą.
Kiedy Bogowie podzielili Ziemię na odrębne regiony, wyspa Atlantyda
weszła w posiadanie Posejdona. Tam się osiedlił, poślubił śmiertelną
kobietę - Cleito i miał z nią
dzieci.
Środkowa część wyspy była równiną, ale w jej środku znajdowała się
góra. Właśnie tam na wzgórzu wybudował Posejdon ołtarz, wokoło
wyrzeźbił w ziemi okrągłe pasy przedzielone wodą. W ten sposób
wzmocnił całą wyspę i jej cyrkulację. Uczynił ją ciepłą na wiosnę i
zimną zimą aby ziemia mogła wydawać dobre owoce.
Posejdon miał pięć par
bliźniąt, stąd nastąpił podział całej Atlantydy na dziesięć
prowincji. Jego ziemia została nazwana Atlantydą od imienia
pierworodnego syna Atlasa,
który królował nad swoim rodzeństwem. Jego bracia byli władcami w
swoich królewskich pałacach, również zarządzali terenami i ludźmi w
okolicy morza Śródziemnego. Ich królestwa sięgały do Egiptu i
Tiscani (Italia).
(Atlas)
W Atlantydzie królowało dziesięciu
królów,
każdy w swojej prowincji. Mieszkańcy Atlantydy byli bogaci, mieli
zwierzęta, nawet słonie, rozwinęli ogrodnictwo, bogate w owoce i
warzywa. Budowali świątynie i rozbudowywali swój kraj Wielokrotnie
prowadzili w wojny z Ateńczykami. Ale jak niosą legendy ci ludzie
nie mogli być szczęśliwi ponieważ nie rozwijali się właściwie
duchowo. Wielką ich przeszkodą był
Zeus i bogowie, czciciele kultu krwi. Czynili krwawe ofiary
na swoich ołtarzach. Wielu Atlantów przyjęło ich obrządek.
Największa wyspa Atlantydy nazywała się Posejdonia (wyspa
Posejdona) i było jeszcze dwie mniejsze, bardzo piękne:
"...Potęga przyszła z morza z
oceanu Atlantyckiego.
Stolica Atlantydy była usytuowana na wodzie na pierścieniach ziemi.
Na centralnym wzgórzu była świątynia Posejdona z wielką złotą statuą
Posejdona,
prowadzącego rydwan zaprzężony w uskrzydlone konie.
Atlantyda przestrzegała prawa i jej władcy rządzili sprawiedliwie,
oddawali cześć Posejdonowi. Wszyscy żyli prostym życiem
i posiadali piękne cechy. Ale powoli następowały zmiany.
Zeus dojrzał wielkość i nieśmiertelność Atlantów, buntował innych
bogów
aby ich ukarać i zniszczyć..."
(Platon)
W tym czasie jedna wyspa była usytuowana na przeciw filarów
Herkulesa.
Ta wyspa była większa niż Libia i Azja. Były też inne wyspy, z nich
można było przejść na kontynent, który był otoczony oceanem. Cudowne
mocarstwo królowało ponad wszystkimi wyspami i nad innymi częściami
kontynentu.
I przytaczając dalej słowa legendy dowiadujemy się:
"... była wielka wyspa jak Libia i
Azja
ale po wielkim trzęsieniu Ziemi zatonęła.
Przykryta mułem leży na dnie oceanu
i jest niedostępna dla oka żeglarzy.
(Platon)
Coroczny powrót ptaków z Europy do Ameryki Środkowej zatrzymuje w
jednym miejscu duże grupy ptaków na Oceanie Atlantyckim.
Naukowcy przypuszczają, że te ptaki posiadają ciągle pamięć lądu.
Odpoczywały na nim zawsze kiedy odbywały swoją wędrówkę.
Atlas często szturmował
Niebo, występował przeciw Zeusowi.
A ten go ukarał i włożył na bark całą Ziemię.
Idąc za mitologią grecką bóg Atlas był bardzo zręcznym bogiem.
Karl Kerenyi - mitolog nazywa
go pierwszym astrologiem,
który trzymał w swoich rękach "niebezpieczną
mądrość", wiedzę z gwiazd.
Podtrzymywał filary i oddzielał niebo od ziemi.
Wojny między Atlasem i Zeusem trwały dziesięć lat.
Vancouver
5 May, 2007
WIESŁAWA
|
