Bardzo dużo już napisano książek i biografii o zmarłym papieżu.
Te
wszystkie publikacje podkreślają, że był wielkim, świętym, mądrym
i
miłującym wszystkich pasterzem Kościoła. Możemy w nich znaleźć
bardzo
wiele różnych określeń, które przybliżają nam jego wspaniałą
osobowość.
Karol Wojtyła jako
Metropolita Krakowski bardzo kochał brata Alberta - Adama
Chmielowskiego. Starał się o jego beatyfikację, i sam jako papież
wyniósł Go na ołtarze.
W kazaniach, które głosił w Krakowie o Bracie
Albercie, często powtarzał zdanie:
"Trzeba duszę
dać".
To zdanie, które ma źródło w słowach Chrystusa wypowiedzianych w
Wieczerniku, znany filozof ks. Konstanty Michalski odniósł do Brata
Alberta. Ono bowiem najlepiej określało Jego życie i poświęcenie się
ludziom najuboższym w Krakowie. To hasło tłumaczyło sekret Jego
postępowania. W Wieczerniku Pan Jezus ogłosił swoje przykazanie
miłości, zapowiadając, że kto będzie chciał je zachować, będzie
musiał duszę swoja dać. Św. Brat Albert
"duszę dawał" przez swoja
postawę życia, wyrażaną w znanych słowach:
"Powinno się być dobrym jak chleb".
(...) Jan Paweł II naśladując wiernie Jezusa Chrystusa Dobrego
Pasterza,
który za ludzi złożył życie w ofierze, On również "swoja
duszę dawał",
dzień po dniu, w ofiarnej służbie Kościołowi i
ludziom.
O tym, że "trzeba duszę dać" i "być dobrym jak chleb", świadczy jego
posługa
papieska w Rzymie, którą pełnił ponad 26 lat. Przytoczone tu
poniżej fakty z czasów
Jego "posługi Piotrowej" w Kościele świadczą
dobitnie, w jaki sposób duszę swoją
dawał i w jaki sposób
wykorzystywał czas, by wszędzie głosić Chrystusa i uczyć
o Jego
miłości. Oto te fakty z jego posługi papieskiej, które dobitnie o
tym świadczą:
- w czasie swego pontyfikatu przebył 1 650 900 km różnymi środkami
lokomocji w czasie 104 podróży apostolskich na wszystkich
kontynentach świata. Odpowiada to ponad 30-krotnemu okrążeniu Ziemi
wokół równika i trzykrotnej odległości między Ziemią a Księżycem.
- odbył 146 wizyt duszpasterskich we Włoszech;
- odwiedził 132 kraje, niektóre kilkakrotnie: Polska - 9 razy;
USA -
7 razy; Francja - 6 razy; Meksyk i Hiszpania - po 5 razy.
- nawiedził 617 miast na całym świecie, a we Włoszech 259 - razem
876. W czasie tych odwiedzin przyjmowano Go na wielkich placach, na
stadionach, bo kościoły były za małe.
W czasie Światowego Dnia
Młodzieży na Filipinach w Manili zebrało się w jednym miejscu ponad
5 milionów ludzi. Było to największe zgromadzenie ludzi w historii.
Do największych zgromadzeń ludzi zalicza się spotkanie w Krakowie i
Limie - w Peru.
- W czasie tych podróży apostolskich w różnych krajach i
kontynentach
mogło papieża zobaczyć osobiście papieża około 400
milionów wiernych
w swoich ojczyznach. Wśród nich: Eskimosie na
Alasce, Indianie
w Amazonii czy Aborygeni w Australii i ludy
pierwotne w Oceanii.
- w czasie tych pielgrzymek duszpasterskich wygłosił 3288
przemówień.
- spędził w tych podróżach 586 dni. W sumie poza Włochami
przebywał
ok. 7 procent czasu trwania swego pontyfikatu.
- odbył także ok. 600 różnych wizyt duszpasterskich w swojej
diecezji rzymskiej
np. wizytacje parafii, odwiedziny szpitali, domów
zakonnych, domów starców, domów dziecka, kolegiów rzymskich, więzień
/a nim swego zamachowca Ali Agca/
- Jan Paweł II nie zapominał, że jest "biskupem Rzymu", tak jak był
nim św. Piotr. Dlatego wizytował parafie rzymskie i odwiedził ich
ponad 300. Obok troski o "wszystkie Kościoły"
na całym świecie,
pamiętał i troszczył się o "Kościół, który jest w Rzymie".
- w czasie Jego pontyfikatu odbyło się 1150 audiencji generalnych,
generalnych czasie których spotkał się z 17,5 milionami ludzi.
- wydał bardzo wiele różnych dokumentów,
które razem liczą prawie 85
000 stron. Wśród nich:
- 14 encyklik, które poświęcone są różnym zagadnieniom teologicznym
i społecznym.
W nich wszystkich widać wielkie zatroskanie o
człowieka, który jest drogą Kościoła.
- promulgował nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, Kodeks
kanonów
Kościołów Wschodnich, Katechizm Kościoła Katolickiego.
- 11 Konstytucji Apostolskich m.in. UNIVERSI DOMINICI
GREGIS /1996/
o wyborze nowego papieża.
- 43 Listy Apostolskie, wśród nich dwa ostatnie: Mane Nobiscum
Domine o Roku Eucharystycznym i Il rapido sviluppo/2005/ - o
środkach masowego przekazu.
- 15 Adhortacji Apostolskich, które są owocem Synodów odbywających
się w Rzymie
- zwołał i przewodniczył 6 zwyczajnym Synodom Biskupów,
jednemu
nadzwyczajnemu i 7 Synodom specjalnym.
- ogłosił Rok Święty Odkupienia /1983/, Rok Maryjny (1987/88 ) i
Wielki Jubileusz
Wcielenia 2000, Rok Różańca Świętego (2002/2003) i
Rok Eucharystii (2004/2005).
- beatyfikował 1318 błogosławionych /błogosławionych tym 154
Polaków/.
- kanonizował 478 świętych /w tym 9 Polaków/.
- zwołał 9 konsystorzy zwyczajnych, w czasie których mianował
232
kardynałów, w tym 10 Polaków oraz 6 konsystorzy nadzwyczajnych.
- mianował ok. 90% wszystkich żyjących obecnie 4257 biskupów
i
ustanowił 360 nowych diecezji i innych administracji apostolskich.
- przyjął ponad 1350 osobistości politycznych.
- nawiązał stosunki dyplomatyczne z 73 nowymi państwami, tak, że
aktualnie
Stolica Apostolska ma relacje dyplomatyczne ze 169
państwami. Wśród nich
unormował stosunki dyplomatyczne z USA, Rosją,
Izraelem, Palestyną.
- ogłosił 26 Orędzi na Dzień modlitw o pokój na świecie. Słusznie
nazywany jest "budowniczym pokoju" w świecie. Wśród wielu apeli o
pokój przypomnijmy jego słowa:
"Nigdy więcej wojny! Nie, nigdy
więcej wojny, która niszczy życie niewinnych ludzi, która
uczy
zabijać (...) która pozostawia poza sobą nienawiść, która nie pozwala
sprawiedliwie rozwiązać problemy, które sama spowodowała". Aby
modlić się o pokój, zaprosił do Asyżu przedstawicieli wszystkich
religii świata w roku 1986 W tej "planetarnej modlitwie o pokój"
wzięły udział 47 delegacji różnych wyznań chrześcijańskich i 13
przedstawicieli innych religii. Po raz drugi taka modlitwa została
urządzona w Asyżu w 2002 roku. Wtedy Ojciec święty wołał do świata
zagrożonego terroryzmem: "Nigdy więcej łamania praw człowieka, nigdy
więcej wojny, nigdy więcej terroryzmu". Pewien rabin takie dał wtedy
świadectwo:
"Nikt inny tylko Jan Paweł II mógł zgromadzić na
specjalnym
spotkaniu tylu przedstawicieli wszystkich religii
świata".
Jan Paweł II nieustannie sprzeciwiał się wojnie w Ziemi Świętej, w
Iraku, na Bałkanach,
w Afganistanie, a w Ameryce Łacińskiej
doprowadził do pokoju między Chile i Argentyną.
- zainicjował Światowe Dni Młodych.
- odwiedził synagogę żydowską w Rzymie /1986/.
- w Casablance w Maroku /1985/ przemawiał do 50 tys. młodzieży
muzułmańskiej.
Warto jeszcze przypomnieć wydane książki: "Przekroczyć próg
nadziei", "Dar
i Tajemnica", "Tryptyk Rzymski", "Chodźcie, Wstańmy",
"Pamięć i Tożsamość".
Można by w nieskończoność mnożyć przykłady wielkich Jego czynów. Są
one owocem Jego postawy wyrażanej słowami: "Trzeba duszę dać" i
"Powinno się być dobrym jak chleb".
Czas pontyfikatu Jana Pawła II można nazwać "czasem serca",
bo wszędzie dawał ludziom swoją miłość, dobroć i serce. Realizował
wiernie swoje wielkie pragnienie, które na początku pontyfikatu
wyraził słowami: "Pragnę odwiedzić wszystkich, którzy się modlą, tam
gdzie się modlą: Beduina na pustyni, karmelitankę i cystersa w ich
klasztorach, chorego na jego łóżku cierpienia, człowieka aktywnego w
pełni jego życia, prześladowanych, upokorzonych...wszędzie...chciałbym
przekroczyć progi wszystkich domów".
W czasie swego ingresu do katedry wawelskiej 8.III.1964 r. tak mówił
w kazaniu:
"Pragnę być zjednoczony z Chrystusem Dobrym Pasterzem
przez Maryję". To był
jego program duszpasterski, który realizował w
Archidiecezji Krakowskiej. Ten program realizował także w Rzymie,
jako Pasterz całego Kościoła. Upodabniał się także, w swej
pracy
apostolskiej, do swego patrona św. Pawła, który gotów był oddać
własne życie dla uratowania dusz powierzonych jego apostolskiej
pieczy: "Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie
tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze" /1 Tes 2,8/. Przytoczone
fakty, cyfry i wypowiedzi Jana Pawła II, świadczą dobitnie, że On
cały czas,
aż do śmierci, "duszę swoja dawał" całemu Kościołowi i
wszystkim ludziom.
I czynił to z wielką miłością bo "był dobry jak
chleb".
Cytowany już w tym artykule ks. Konstanty Michalski, krótko przed
śmiercią
powiedział do jednego ze współbraci: "A jeśli ludzie są
dobrzy, to jakże dobrym
jest sam Bóg!". Trzeba wielbić Boga, że taką
moc daje człowiekowi, że staje się
"dobrym jak chleb". Ale trzeba
także naśladować ten wspaniały przykład dobroci
i starać się, aby
każdy z nas z kolei stawał się "dobrym jak chleb."
Św. Augustyn mawiał: "czasami wy jesteście; takie są czasy - jakimi
wy jesteście".
Każdy człowiek swoim życiem i postępowaniem tworzy
historię. Na współczesne
czasy wywarł przeogromny wpływ Jan Paweł
II. Ale z kolei "nasze czasy" tworzy
każdy z nas współcześnie
żyjących. Oby również czas każdego nas mógł być
nazwany "czasem
serca". Widząc taki piękny wzór, będziemy się zachęcać
do dobrego i
pamiętać, że każdy człowiek może być dobry.
Ks. Józef Gaweł SCJ
NIEUSTANNIE
POSZUKUJCIE BOGA
Homilia 11 XII 2003 - Msza św. dla
środowisk akademickich Rzymu
O godz. 17.30 w Bazylice Watykańskiej została odprawiona Msza św.
dla wykładowców i studentów wyższych uczelni Rzymu. W Eucharystii
uczestniczyły także delegacje 40 uczelni Europy, które przybyły na
kongres
poświęcony integracji europejskiej, zorganizowany przez Radę
Konferencji
Episkopatów Europy i Wikariat Rzymu. Przy konfesji św.
Piotra ustawiona była
ikona Maryi Stolicy Mądrości, która od
Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 pielgrzymuje
po ośrodkach
uniwersyteckich w różnych diecezjach (odwiedziła już Federację
Rosyjską, Hiszpanię, Ukrainę, Peru, Chile, Ekwador, Słowację i
Włochy). W homilii Ojciec Święty podkreślił, że choć dla jedności
Europy wielkie znaczenie mają struktury
społeczne, polityczne i
ekonomiczne, to jednak nie można
zaniedbać aspektów humanistycznych
i duchowych.
1.
Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą(Iz 41, 13).
Obietnica Boga,
przekazana przez proroka, spełniła się w narodzeniu
Jezusa w Betlejem.
W Nim Bóg stał się jednym z nas! Oto dlaczego nie
powinniśmy się lękać.
Czas Adwentu, który teraz przeżywamy, jest
wezwaniem do nadziei.
Drodzy bracia i siostry, dzisiejsze spotkanie odbywa się w tym
klimacie
pełnego ufności oczekiwania na przyjście Chrystusa.
Serdecznie was
wszystkich witam. Witam przede wszystkim szanownych
rektorów, wykładowców
i studentów rzymskich uniwersytetów.
Szczególne pozdrowienie kieruję do ministra szkolnictwa,
uniwersytetów i badań naukowych pani Letizii Moratti. Pozdrawiam
kapelanów uniwersyteckich oraz krajowe delegacje duszpasterstwa
akademickiego.
Dziękuję przewodniczącemu Konferencji Rektorów Uniwersytetów
Włoskich oraz przedstawicielce studentów za serdeczne słowa
wypowiedziane w imieniu wszystkich obecnych.
2. Zamienię
(...) wyschniętą ziemię w wodotryski (Iz 41, 18 ). Oto wielka
obietnica złożona przez Boga nędzarzom i biedakom, którzy - jak mówi
prorok -
szukają wody, ponieważ ich język wysechł już z pragnienia(Iz 41, 17). Ich pragnienie przywodzi na myśl palącą potrzebę
prawdy, sprawiedliwości i pokoju, kryjącą się w sercu każdego
człowieka.
Najgłębsze pragnienia człowieka znajdują w istocie pełną odpowiedź
jedynie w Bogu.
Dlatego zachęcam was, moi drodzy, aby waszemu
kształceniu się towarzyszyło
nieustanne poszukiwanie Boga. Niech was
nie powstrzymują zwątpienia i trudności.
Bóg, jak zapewnia prorok,
ujmuje waszą
prawicę (por. Iz 41, 13), jest przy
was. Jego umacniająca
obecność pozwala wam lepiej uświadomić sobie,
na czym polega misja,
którą macie spełnić w środowisku uniwersyteckim.
3. Niemało spośród was uczestniczyło w tych dniach w kongresie
poświęconym
procesowi integracji europejskiej. Wy również, należąc
do świata uniwersyteckiego, powinniście wnieść swój wkład w ten
proces. Niewątpliwie wielkie znaczenie dla jedności Europy mają
struktury społeczne, polityczne i ekonomiczne, nie można jednak w
żadnym wypadku zaniedbać aspektów humanistycznych i duchowych. Jest
rzeczą niezbędną,
by współczesna Europa zachowała swe dziedzictwo
wartości i uznała, że siłą zdolną krzewić je, godzić między sobą i
utrwalać było przede wszystkim chrześcijaństwo.
4. Boże Narodzenie jest szczególną okazją, by zwrócić uwagę na jedną
z najcenniejszych wartości chrześcijańskich. Dzięki narodzinom
Jezusa w prostocie i ubóstwie w Betlejem Bóg przywrócił godność
życiu każdego człowieka; dał wszystkim możliwość uczestniczenia w
Jego Bożym życiu. Oby zawsze znalazły się serca gotowe przyjąć ten
nieskończony dar!
Matczynemu wstawiennictwu Maryi zawierzam to moje pragnienie i
życzenie. Niech Ona otacza opieką każdego z was, wasze rodziny i
wspólnoty akademickie, do których należycie.