Róża urodziła się w 1233 roku w Viterbo, we Włoszech, z miasta z którego została wygnana. Dzisiaj jest chlubą tego miasta, a procesja z jej relikwiami, odbywająca się 4 września, przyciąga tysiące pielgrzymów i turystów.

Wychowała się w ubogiej, głęboko religijnej rodzinie. Już w wieku dziecięcym jej wiara była bardzo dojrzała. Mając 12 lat wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu.

Kiedy miała 17 lat, poważnie zachorowała, cierpienia ofiarowała za powodzenie wyprawy krzyżowej, na czele której stanął król francuski św. Ludwik IX, tercjarz franciszkański. Po cudownym wyzdrowieniu postanowiła jeszcze bardziej poświęcić się Chrystusowi. Czyniła to poprzez surowe praktyki pokutne, modlitwę oraz głoszenie Ewangelii na ulicach Viterbo.

Trzymając w dłoni krzyż, publicznie wzywała do nawrócenia i pokuty. Było to niezwykle odważne i ryzykowne, ponieważ miasto znajdowało się wówczas we władaniu cesarza Fryderyka II. Zachowanie Róży nie podobało się części mieszkańców Viterbo, szczególnie katarom i patarynom, którzy zmusili ją, aby z całą rodziną opuściła miasto.

Przypisuje się jej sprawienie cudu - wskrzeszenie zmarłej ciotki - kiedy miała 3 lata. Pragnęła wstąpić do miejscowego klasztoru sióstr klarysek, jednak nie została do niego przyjęta.

Zmarła 6 marca 1252 roku, mając niespełna 20 lat. Jej ciało w stanie nienaruszonym spoczywa w kościele klarysek.