Nieco mniej,
przynajmniej w Polsce, mówi się o Dzieciach Kryształowych.
Częściowo wynika to zapewne z faktu, że jest to temat nowszy
- tak jak i pokolenie Kryształowe, które zaczęło pojawiać
się na Ziemi mniej więcej około roku 2000. Również w ich
przypadku, nazwę zapożyczono od koloru aury tych dzieci,
opalizującej i bogatej w różnobarwne pastelowe odcienie.
Kryształowe
Dzieci wyróżniają się wśród innych już samym wyglądem, ze
względu na swe duże, piękne oczy o głębokim, wręcz
hipnotycznym spojrzeniu, zdradzającym mądrość tych dzieci
wykraczającą daleko poza ich wiek fizyczny. Mają zupełnie
inny temperament niż Dzieci Indygo. Są spokojne, szczęśliwe
i wyrozumiałe dla innych. Pod wieloma względami są idealne i
to one właśnie stanowią cel, do którego zmierza ludzkość w
swoim rozwoju. Ich zadaniem jest wskazywanie kierunku i
zachęcanie do tej ewolucji poprzez swoje istnienie.
Jedną z cech
charakterystycznych Kryształowych Dzieci jest ich sposób
komunikowania się. Są to dzieci obdarzone zdolnościami
telepatycznymi, dlatego w wielu przypadkach dość późno
zaczynają mówić, czasem dopiero w wieku trzech lub czterech
lat. Mimo to, ich rodzice nie narzekają na trudności z
porozumiewaniem się z nimi. Przeciwnie, dzięki swym
Kryształowym Dzieciom uczą się komunikacji na poziomie
umysłu. Do porozumiewania się z otoczeniem, poza telepatią,
dzieci te wykorzystują własny "język migowy" i dźwięki
(również piosenki).
Niestety,
zdarza się, że sposób komunikowania się Kryształowych Dzieci
oceniany jest jako nieprawidłowy, co może prowadzić do
błędnego zdiagnozowania autyzmu. Nie jest przypadkiem, że
odkąd na świat zaczęły przychodzić Kryształowe Dzieci,
liczba diagnoz stwierdzających autyzm osiągnęła rekordową
wysokość. Choć Kryształowe Dzieci są w oczywisty sposób
inne, czy trzeba te różnice uznawać za patologiczne? Różnica
między dziećmi autystycznymi a Kryształowymi polega na tym,
że te pierwsze żyją w swoim własnym świecie, a ich brak
kontaktu z innymi ludźmi wynika z obojętności na możliwość
komunikacji. W przypadku Kryształowych Dzieci jest wręcz
przeciwnie - ich komunikacja jest najbardziej rozwiniętą
formą porozumiewania się, a wysoki poziom ich wrażliwości i
życzliwości każe im w naturalny sposób przytulać się do
smutnych i nieszczęśliwych osób, żeby podzielić się z nimi
swoim darem uzdrawiania. Czy takie zachowanie można nazwać
obojętnością na drugiego człowieka i kontakt z nim?
Dokąd
zmierzamy?
Dzieci Nowej
Ery to przyszłość ludzkości. Celem Dzieci Indygo jest
zburzenie starych struktur, a zadanie Kryształowych Dzieci
polega na wskazaniu końcowego efektu, do którego powinna
zmierzać ludzkość w swej ewolucji. Jedne i drugie dysponują
olbrzymim zasobem środków potrzebnych do osiągnięcia ich
ważnych celów. Są niezwykle twórcze i uzdolnione, zarówno
pod względem artystycznym jak i technologicznym. Chcą się
dzielić swymi niezwykłymi darami, a ci, którzy zechcą z nich
skorzystać, zyskają szansę przyłączenia się do ich misji, bo
zjawisko ludzi Indygo/Kryształowych, będąc kolejnym krokiem
w ewolucji ludzkości, daje jednocześnie nadzieję, że wszyscy
w jakimś stopniu stajemy się bardziej Indygo i Kryształowi.
