Aniela urodziła się w Foligno w Umbrii w 1248 r. Beztroska zamożna młodość i szczęśliwe zamążpójście. Majątek pomnożyła łącząc go z majątkiem męża, a w związku z tym mogła używać przyjemności, dostępnych w jej czasach. W wieku 37 lat, miała we śnie widzenie św. Franciszka z Asyżu, który napomniał ją surowo, by nie marnowała cennych lat życia. Odbywszy generalną spowiedź nawróciła się. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i oddała się życiu pokutnemu. Podczas jednej z wielu epidemii, utraciła matkę, męża i synów. Chcąc podążyć drogą Chrystusa, rozdała całą swoją majętność pomiędzy ubogich, poczym oddała się pokucie, modlitwie i miłosierdziu.

Obdarzona została przez Boga niezwykłymi łaskami: głębokim nabożeństwem do świętych tajemnic z życia Chrystusa Pana, szczególnie do Trójcy Przenajświętszej i Chrystusa cierpiącego. W nagrodę za to otrzymała mistyczny znak na sercu, który do dzisiaj można oglądać w relikwiarzu, w kościele Św. Franciszka z Asyżu w Foligno. Wypadek to jedyny w hagiografii. Ostatnie lata życia spędziła jako pustelnica zupełnie odcięta od świata. Zmarła po długiej i ciężkiej chorobie, 4 stycznia 1309 roku, w wieku 61 lat.

Jej ciało w nienaruszonym stanie zachowało się do dnia dzisiejszego. Zaliczana jest do największych mistyczek średniowiecza. W ikonografii przedstawia się ją w stroju tercjarki franciszkańskiej z krzyżem i często z diabłem na łańcuchu.