Na pniach brzóz rosną grzyby pasożytnicze, są one wykorzystywane w lecznictwie ludowym. Najbardziej znany jest włóknouszek ukośny - Inonotus obliquus. Tworzy on ciemne, guzowate narośla, które po odcięciu tworzą surowiec zwany hubą brzozową.

Huba brzozowa działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, wzmacniająco. Zwiększa odporność organizmu. Pobudza wytwarzanie interferonu, substancji przeciwwirusowej, obecnej u ludzi i zwierząt. Jeżeli słuszne jest przekonanie, że wirusy są przyczyna powstawania niektórych nowotworów, to wyciągi z omawianego grzyba mogą mieć znaczenie pomocnicze zarówno w chorobie nowotworowej, jak i w chorobach wirusowych.

Stosowanie wyciągów z huby może być korzystne w okresie przed operacją i po operacji, bo przypuszczalnie zmniejsza ryzyko przerzutów oraz wydłuża okres przeżycia.

Stwierdza się że:

Przy używaniu preparatu z guza brzozy następuje poprawa ogólnego stanu zdrowia, ustępowanie bólów, normalny sen a przy dłuższym przyjmowaniu tego preparatu - powrót do normalnego stanu zdrowia i pracy.

W medycynie oficjalnej są leki z guza brzozy o nazwie Befungin - Oastrofundn.

W hubie wykryto trójterpentyny, sterole, i kwast tłuszczowe.

Odwar z huby brzozowej czarnej:

1 łyżkę rozdrobnionej grzybni zalać 1-1½ szklanki letniej wody i pozostawić na noc. Rano ogrzewać do wrzenia na małym ogniu. Odstawić na 5 minut i przecedzić do termosu. Pić 1-2 łyżki kilkakrotnie w ciągu dnia przed jedzeniem jako ogólnie wzmacniający i zwiększający odporność organizmu w chorobie wyniszczającej, również objawowo w raku.

W zielarstwie cenione są też liście brzozy. Zbiera się kiedy są jeszcze młode - 2-ga połowa maja i początek czerwca, suszy się w miejscach zaciemnionych i porzewiewnych. Liść brzozy zawiera wiele związków flawoidowych, żywicę, garbniki, olejek lotny, trójterpentyny, kwasy organiczne, witaminę C i mikroelementy. Liście pobudzają przede wszystkim wydzielanie moczu a wraz z nim szkodliwych czynników przemiany materii. Działają też ochronnie na miąższ wątroby.