Wszyscy mamy wzloty i upadki, swoje dni na szczycie góry i dni w głębokiej dolinie..., ale w depresji dwubiegunowej te szczyty i doliny są bardziej surowe.

Objawy depresji dwubiegunowej, zwanej inaczej depresją maniakalną mogą całkowicie zakłócić nasz codzienny tok życia, oddalają od pracy, szkoły, zakłócają relacje i dezorganizują codzienne życie. Chociaż depresja dwubiegunowa da się leczyć wielu ludzi nie rozpoznaje znaków ostrzegawczych aby uzyskać pomoc. Bez leczenia choroba ma tendencję do pogarszania się.

Ważne jest wiedzieć jak wyglądają objawy depresji dwubiegunowej. Wczesne rozpoznanie problemu jest pierwszym krokiem do uzyskania nad tą chorobą kontroli.

Depresja maniakalna jest przyczyną poważnych zmian nie tylko w nastroju osoby, ale w toku jej myślenia, zachowania i szybko zmieniających się zasobów energii. To już nie są tylko przelotne zachowania dobrego czy złego nastroju, smutku; cykle choroby "dobre i złe" trwają nie tylko przez kilka dni, ale całe tygodnie a nawet miesiące. W przeciwieństwie do zwykłego wahania nastroju, zmiany nastroju w depresji maniakalnej są tak intensywne, że zaburzają zdolności do wszystkich życiowych działań. Podczas epizodu maniakalnego osoba chora może w jednej minucie impulsywnie rzucić pracę nawet w dobrych warunkach i za duże pieniądze. W normalnej fazie czuje się normalnie aktywna w dzień i w nocy jak większość zdrowych ludzi a w chwili epizodu maniakalnego ta sama osoba w bardzo krótkim czasie może spać bez umiaru, nie wychodzi prawie z łóżka, czuje do siebie potężny wstręt, roztacza wokół siebie rozpacz, np. po rzuconej przez nią pracy i stania się bezrobotnym. Rozpacza, że ma kupę długów i nie ma pieniędzy... lecz wszystkie te problemy wynikły tylko z winy osoby cierpiącej na manię.

Depresja maniakalna jest bardziej powszechna niż wielu myśli. Na 100 osób choruje przeważnie 3 (statystyki Instytutu Zdrowia Psychicznego w USA). Przyczyny choroby nie są do końca jasne, ale jednak jest wiadomo, że na depresję maniakalną chorują całe rodziny.

Pierwszy epizod depresji maniakalnej występuje zazwyczaj w młodzieńczych latach lub we wczesnej dorosłości. Objawy potrafią być subtelne i mylące, dlatego wiele osób z depresją maniakalną jest pomijanych lub mylnie diagnozowanych. Z tego powodu cierpią bo nie mają właściwej pomocy, leczenia i wsparcia. Kiedy są leczeni mogą prowadzić życie pełne satysfakcji.

Fakty i mity o depresji maniakalnej:

Mit: ludzie z depresją maniakalną nie mogą pracować i normalnie żyć.
Fakt: wiele osób z depresją maniakalną robi z powodzeniem karierę, mają szczęśliwe rodzinne życie i dobre relacje. Życie z chorobą dwubiegunową jest wielkim wyzwaniem, ale właściwe leczenie, zdrowe umiejętności radzenia sobie ze stresem i solidny system wsparcia czyni, że osoba może żyć w pełni i kontrolować swoje zachowania.

Mit: ludzie z chorobą dwubiegunową "pływają" między depresją i manią.
Fakt: niektóre osoby mają ekstremalne epizody manii i depresji, ale większość z nich cierpi więcej na depresję mniej na manię. Mania może być tak łagodna, że nie można jej rozpoznać. Osoby z depresją maniakalną mogą przejść również długi odcinek bez żadnych objawów. Wyglądają prze długi czas na zupełnie zdrowych.

Mit: depresja maniakalna wpływa tylko na nastrój.
Fakt: depresja maniakalna wpływa na poziom energii, na pamięć, koncentrację, właściwy osąd, samoocenę, apetyt, sen, popęd płciowy. Dodatkowo związana jest z niepokojem, uzależnieniami i problemami zdrowotnymi takimi jak: cukrzyca, choroby serca, migreny, wysokie ciśnienie krwi.

Mit: poza przyjmowaniem leków nic w tej chorobie nie można zrobić.
Fakt: podstawą jest farmakologiczne leczenie, ale dodatkową strategią jest inna samopomoc. Można pomóc sobie kontrolować objawy przez dobry i długi sen, odpoczynek, odpowiednie odżywianie, monitorowanie nastroju minimalizując do minimum stres i pomoc wspomagających ludzi.

Objawy depresji maniakalnej:

Objawy depresji afektywnej dwubiegunowej różnią się w zależności od osoby, występują nieprzewidywalne różnice w każdej osobowości i różna jest częstotliwość epizodów choroby. Niektóre osoby bardziej są podatne na manię, inne na depresję; podczas gdy jedni "szybko jeżdżą" między jednym i drugim", (stąd nazwa u chorych na depresję maniakalną, na ich huśtawkę nastrojów - "jazda kolarza"), u drugich dochodzi do zakłócenia nastroju i zastój, u jeszcze innych wystąpią objawy choroby sporadycznie kilka razy w życiu.

Cztery odcinki nastrojów w depresji maniakalnej:

mania, hipomania, depresja, epizod mieszany

Mania - w fazie manii występuje uczucie wzmożonej energii, kreatywności, euforii, wszystkie są ze sobą splecione. Ludzie doświadczający manii prawie w ogóle nie śpią, są nadpobudliwi, czują się wszechmocni, niezwyciężeni, rośnie w nich wielkie poczucie własnej wartości. Kiedy chorzy czują się w swej mani zbyt dobrze to mają tendencję wymknąć się spod kontroli. Osoby chore bardzo często podczas własnej wzlotów zachowują się lekkomyślnie. Może to być hazard beż żadnych pieniędzy (wszystko pod zastaw), angażują się w niewłaściwe i niemądre biznesy, inne aktywności, np. są uwikłani w niewłaściwe seksualne zachowania. Jednym słowem sukces uderza całą parą do głowy, bo nie ma rzeczy dla nich do niewykonania kiedy budzi się w nich epizod mani.

Często spotykamy osoby "wszystko potrafiące," niezastąpione, dopiero o czymś usłyszą - już są to w stanie wykonać. Na necie mnoży się od takich cała długa lista we wszystkich biznesach, łącznie z duchowymi poradami. Dlatego zalecam aby uważać na prowadzenie wirtualnych biznesów czy innych usług z osobami wszechmocnymi o niezliczonej ilości ofert ... ? Można mieć z nimi "niezłą jazdę" i nawet trudno mieć później do nich pretensje, a jeszcze trudniej odzyskać własne pieniądze. Nie rozumieją swoich działań i są dumni z siebie. Poza tym posiadają wysoką inteligencję i umieją dbać o własne interesy.

Kiedy u osoby chorej na depresję maniakalną nastrój "pójedzie w dół", na drugi biegun, nagle z euforii staje się zły, natrętny, cały czas rozdrażniony, agresywny, gotowy do walki, jeśli ktoś nie chce za nim podążać sam wymierzy karę za nieposłuszeństwo, obwini każdego kto zechce go krytykować lub nie chce iść za jego myślą. Nastroje mogą się długo utrzymywać lub potrafią zmieniać się z minuty na minutę. Przy ciężkich stanach mani w chwili euforii chorzy na depresję maniakalną mają urojenia i halucynacje.

Hipomania - jest postacią lżejszą od manii. Ludzie z tą dolegliwością są w stanie odczuwać euforię, przypływ energii i kreatywności, ale już potrafią kontrolować własne zachowania, nie tracą kontaktu z rzeczywistością. Dla innych nie rozpoznających w nich choroby może się wydać, że są to osoby o niezwykle dobrym usposobieniu. Jednak hipomania może doprowadzić do złych decyzji, co może wpłynąć na negatywne relacje wynikające z ich działalności, np. szkodzą sobie sami we własnej karierze zawodowej. Ponadto hipomania często nasila się, idąc po skali wahnięć w pełną manię lub w depresję.

Wspólne oznaki i objawy 4-ch odcinków depresji maniakalnej:

- nagłe wysokie spadki energii
- mało śpi, ale czuje się energicznie
- szybko mówi, trudno zrozumieć jego słowa
- złudzenia i omamy (w ciężkich przypadkach)
- wybuchy nagłych, niekontrolowanych impulsów
- zaburzenia prawidłowego osądu i oceny sytuacji
- lekkomyślne działania, bez namysłu i konsekwencji
- gonitwa myśli, niezdolność kontynuowania rozmowy na jeden temat od razu w stan braku koncentracji, rozproszenia
- niezwykle wysoki optymizm bądź bardzo drażliwe i nierealistyczne przekonania, wspaniałe życiowe wizje, wybujałe mniemanie na temat swoich umiejętności, inteligencji i własnych uprawień, jednym słowem - Super Human!
- reakcja "szybkich skoków", od pomysłu do pomysłu, ciężko za taką osobą nadążyć

Depresja: w przeszłości depresja dwubiegunowa była zaliczana i leczona tak samo jak regularna depresja. Ale coraz więcej badań sugeruje, że istnieją zasadnicze i zmienne różnice między nimi. Prawidłowe rozpoznanie jest bardzo ważne w leczeniu. Większość chorych osób nie jest poddawana żadnemu leczeniu. W rzeczywistości również istnieje ryzyko, że leki przeciwdepresyjne mogą pogorszyć stan w depresji maniakalnej, wyzwolić manię lub hipomanią powodując "szybką jazdę" między różnymi nastrojami.

Mimo wielu podobieństw pewne objawy są częstsze w depresji maniakalnej niż w regularnej, np. w dwubiegunowej depresji może wystąpić drażliwość, poczucie winy, nieprzewidywalne wahnięcia nastroju, uczucie niepokoju. Osoby chore mogą również mieć pomieszane objawy; zamiast euforii, szybkiej mowy, gonitwy myśli mogą nagle szybko zwolnić, dużo śpią, mówią bardzo powoli, są apatyczni, przybierają na wadze. Poza tym są narażeni na rozwój depresji psychotycznej - stan utraty kontaktu z rzeczywistością. W tym stanie tracą pracę i kontakty z innymi ludźmi.

Częste objawy:

- drażliwość
- zaburzenia snu
- zmienny apetyt i waga
- poczucie nicości lub winy
- zmęczenie i utrata energii
- problem z koncentracją i pamięcią
- poczucie beznadziejności, smutku
- fizyczna i psychiczna opieszałość
- myśli o swojej śmierci, samobójcze.
- niezdolność do doświadczania przyjemności

Epizod mieszany; epizody w przebiegu depresji maniakalnej cechują zarówno wszystkie objawy: mani, hipomanii, depresji i epizody mieszane.

Częste objawy epizodu mieszanego:

- niepokój
- drażliwość
- bezsenność
- rozproszenie i gonitwa myśli
- depresja połączona z pobudzeniem

Ta kombinacja wysokiej i niskiej energii sprawia, że występuje u tych osób wysokie ryzyko samobójstw.

Różne oblicza choroby dwubiegunowej:

Epizod I
Klasyczny epizod mieszany: maniakalno- depresyjny charakteryzuje się co najmniej jednym epizodem depresyjnym i jednym epizodem mani w czasie choroby.

Epizod II
Mieszanka hipomanii i depresji. Osoba nie doświadczyła pełnowymiarowych epizodów maniakalnych. Choroba obejmuje epizody hipomanii i ciężkiej depresji.

Epizod III
Cyclothymia (hipomania i łagodny depresja). Jest łagodniejszą postacią depresji dwubiegunowej, składa się z cyklu wahania nastroju, jednakże objawy są łagodniejsze niż mania na pełną skalę lub depresja.

cdn...

25 Aug. 2009

WIESŁAWA