Dlatego Bóg Go wywyższył i obdarzył Go imieniem, które jest ponad wszelkie imię. (Flp 2:9)

Kiedy Bóg rozsiewał gwiazdy we wszechświecie, wiedział dokładnie, gdzie chce umieścić każdą z nich. Wyregulował ziemską grawitację oraz położenie osi planety. Zaprojektował orbitę księżyca. Wiedział dokładnie, ile świat będzie potrzebował światła i ciepła, więc stworzył słońce. Bóg pomyślał o wszystkim podczas planowania wszechświata. Wiedział, że Jego dzieci będą cieszyły się ze śniegu, jak i z ciepłej pogody. Wiedział, że piękno przyrody przyniesie pokój i radość ludzkim sercom i duszom. Przewidział także to, że jego dzieci bez przyjaciół czułyby się samotne. Chciał dla swego stworzenia jak najlepiej, dlatego wszystko dokładnie zaplanował. Pragnął mieć pewność, że kiedy Jego dzieciom noce będą wydawały się zbyt długie, a dni zbyt krótkie, to odnajdą one pokój w darach, którymi je obdarzył.

Najwspanialszym darem, jaki kiedykolwiek mógł zostać dany człowiekowi, jest obietnica zbawienia, Bóg ofiarował człowiekowi najdoskonalszego Człowieka - swego jedynego Syna, Jezusa. On żył, umarł i ponownie odzyskał życie, abyśmy mogli cieszyć się wiecznością. Ponieważ On zwyciężył mroki śmierci, my w ciemności nocy możemy odnaleźć światło. Oglądanie gwiazd i obserwowanie poświaty księżyca może wywołać radość w zmęczonej człowieczej duszy. Bezsenne noce mogą być błogosławione, jeżeli Boże dzieci wykorzystują je na poszukiwanie twarzy Ojca. Bóg często mówi w ciszy nocy. Podczas modlitwy i uwielbienia Jego obecność jest szczególnie odczuwalna. Nawet gdy noc wydaje się długa, warto trwać na modlitwie z ufnością, że z trudności zrodzi się radość.

źródło: internet