|
Wiele istnień ludzkich przez własne myśli spędza swój
ziemski czas w uwięzieniu i ograniczeniu.
Niskie świadomości trzymają człowieka w więzieniu. Nie
potrafi nabrać głębokiego oddechu i wypełnić własnej duszy
światłem.
Trzech wymiarowy świat daje duszy impuls do życia, energię i
siłę. Człowiek mocno łączy się z ziemią. Czuje się na
niej panem i nie rozumie a nawet nie chce zrozumieć Wielkiej
Twórczej Mocy, która króluje ponad Ziemią i ponad człowiekiem
i jest zdolna połączyć ludzką duszę z wieloma światami.
Świadomość naturalna ogranicza duszę a pełne jej
przebudzenie wprowadza w odmienną rzeczywistość, łączy z
Uniwersalnym Miłosierdziem. Kształtuje duszę o innych formach
i stopniowo odłącza ją od fizycznego życia.
Wysoka świadomość otwiera wielką wiedzę, mądrość i radość
bycia blisko Boga.
Jest to dla człowieka potężny oddech nowego życia.
SUPER
ŚWIADOMOŚĆ
Osiąga ją człowiek w drodze spirytualnych doświadczeń. Musi
być zdolny do zupełnego odłączenia od ziemskich zależności.
Taki stan zdarza się często podczas głębokiego snu, wówczas
dusza jest rozłączona z ciałem, szybuje w inne wymiary świadomości.
Człowiek z super świadomością zna głębokie prawdy
zakotwiczone w świetle. Wysokie wibracje penetrują coraz głębiej
w mentalne ciało, które już nie posiada ziemskich myśli.
Słyszeliśmy już nieraz jak niektórzy święci zasypiali głębokim
snem na długie dni a nawet na wiele tygodni.
Wspomina Św. Teresa z Avila
swój głęboki sen. Otworzono nawet dla niej grób. Wszyscy wokół
niej byli przekonani, że nie żyje. Nie można było wyczuć u
niej żadnych funkcji życiowych.
Marta Robin spała długie
tygodnie, kiedy się przebudziła była zdziwiona, że
nie ma przy niej jej spowiednika, przy którym zasnęła.
Czytamy
historie joginów, potrafią wstrzymać oddech i wejść
w inny stan świadomości.
Również Ojciec Pio zostawił
notatki, zasypiał nagle, gdzieś przepadał podczas
modlitwy. Tłumaczył się Bogu ze swojego niedbalstwa ale
rozumiał, że jest to inny sen i jak sam napisał,
"... Boże
ale to Ty mnie zabierasz do siebie ... ".
Ciało fizyczne zapada w komę - śpiączkę, która różni się
od komy występującej podczas urazów mózgu i innych chorób.
Dusza żyjąca w świecie materialnym posiada własne "ego"
w zależności od zewnętrznego świata egzystuje w odpowiedniej
formie twórczej i buduje własne prawdy. Fizyczna egzystencja i
komunikacja ze światem fizycznym popycha duszę do działań
zupełnie odmiennych niż tych ludzi, którzy poświęcają
bardzo dużo czasu na życie spirytualne. Pasja i wiara w inne
życie mocno łączy taką duszę ze światłem Boskim.
Otwierają swoim postępowaniem mocno drzwi do światła a
zarazem furtki w głąb własnego rozumu. Kiedy wniknie w niego
światło znika chaos i ignorancja.
Czyste wibracje, współczucie i miłość wpływają w ciało
człowieka, który potrafi poświęcić swoje życie pomagając
innym.
Wyższa świadomość człowieka
jest mostem między światem materialnym i światem
spirytualnym. Poprzez ten most dusza opuszcza świat materii i
otwiera super świadomość.
Bóg jest wielką potęgą i mądrością,
Jego Świadomość nie jest niczym ograniczona, zwana Super
Niebiańską Świadomością.
Bóg jako Ojciec utworzył duszę, dał jej do użytku ciało -
jako pojazd, stworzył człowieka a ten poprzez ziemskie doświadczenia
wzrasta i rozwija swoje ciała astralne.
Są tacy, którzy twierdzą, że jedno ciało zamieszkuje trzy
dusze o różnych stopniach świadomości. Ciało jest tylko
pojazdem duszy.
Jest faktem, że dusza cyklicznie ewoluuje się razem z ciałem.
Porusza się przez swoja transformację niczym pory roku:
wiosna, lato, jesień i zima aż osiąga ostatni swój oddech i
łączy się z Absolutem.
Przeżywa wiele stanów: niższą świadomość i reakcje niczym
w komie aż w końcu osiąga Wielki
Ocean Energii.
Człowieka "ego" jest niczym innym jak odłączeniem
duszy od Absolutu.
Od tej chwili zaistniała odrębnie we własnym świecie. Dopóki
rządzi się prawami natury wzrasta i rozwija się prawidłowo
osiąga indywidualną mądrość, siłę i można ją porównać
do pięknego kwiatu na wielkiej łące.
Manifestuje własne cechy i urodę. Ale kiedy jej wibracje
zostaną zakłócone i zwróci się w stronę egoizmu nie osiągnie
zamierzonego celu. Dusza takiego człowieka jest chora.
W momencie kiedy dusza osiągnie własną doskonałość - pełnię,
rodzi się w niej Chrystus.
Jej ziemski kres dobiega końca - Chrystus
Zbawiciel pociąga ją w wyższe wymiary.
Narodziny, liczne życia poprzez reinkarnację, śmierć, stan
bardo aż w końcu topi się w oceanie potężnej Energii.
Z jednego atomu w drodze reakcji łańcuchowej, poprzez wiele
cykli i własną transformację ewoluuje do najwyższej formy
spirytualnej.
Podczas normalnego snu
odpowiednia wibracja rozłącza ciało i duszę dzięki czemu może
podróżować poza ciałem. Ten proces następuje automatycznie.
Często jest obserwowany przez jasnowidzów.
Po całym dniu czuwania ciało człowieka jest zmęczone,
potrzebuje odpoczynku, regeneruje swoje siły i uzupełnia
energię. Sen jest niezbędny do normalnego życia. Brak snu
przez dłuższy czas powoduje zakłócenia psychiczne i
fizjologiczne. Zapotrzebowanie na sen jest cechą wrodzoną. W
czasie snu zmienia się częstotliwość fal mózgowych. Zanikają
szybsze rytmy beta i alfa, pojawiają się wolniejsze theta i
delta. Wykorzystywanie niektórych regionów mózgu jest większe
podczas snu niż podczas czuwania. Sen jest drugą sferą życia
człowieka, jest życiem utajonym. Snom nie jest w stanie oprzeć
się żaden człowiek, przychodzą znienacka, mimo woli.
Homer przypisywał snom
nadzwyczajne moce, twierdząc:
"... we
śnie duch przeziera jasno na oczy,
za dnia obraz jest ograniczony,
wyobrażenia śniącego mogą być rozleglejsze
niż najbardziej jasne czasu jawy ... "
Człowiek o wyższej świadomości
śni już na jawie bardzo jasnymi wizjami, miewa prorocze sny
dotyczące przyszłości. Podczas tego stanu śnienia mózg
wibruje jeszcze mocniej. Czasami te sny są tak rzeczywiste, że
spełniają się na jawie z matematyczną dokładnością.
Znane są też sny tzw. śmiertelne
- kiedy ciało człowieka traci witalne siły i dusza jest w nim
zagrożona i koncentruje się już tylko na opuszczenie ciała.
Często podczas takich snów ukazuje się wyższa świadomość,
takie dusze podczas snu potrafią przekazywać innym duszom
wiadomości np. odnośnie wychowania dzieci lub inne ważne nie
załatwione sprawy.
Również ciekawe sny zdarzają się osobom pod wpływem środków
odurzających np. paląc opium i haszysz. w ciągu kilku minut
snu te osoby mogą ujrzeć swoje życie na przestrzeni wielu
lat.
Znane są stany somnambuliczne -
lunatyczne.
Somnambulizm - zjawisko
chodzenia podczas snu, które lekarze określają jako niedojrzałość
układu nerwowego. Najczęściej występuje u dzieci i uchodzi
za niegroźne. Natomiast u osób dojrzałych jest uznawane za
chorobę. Śpiący nagle wstaje i wykonuje normalne czynności
życiowe, ale jego umysł nadal śpi, chociaż ma otworzone oczy.
Nie reaguje na pytania albo bardzo powolnie na nie odpowiada. Ma
zaburzoną koordynację. Charakterystyczne cechą u somnambulików
są hiperaktywne fale delta co oznacza bardzo głęboki sen
uznawany za patologiczny.
Według mistyków somnambulizm jest wysokim stanem świadomości.
Taka dusza potrafi równocześnie egzystować na dwóch
planach: fizycznym i astralnym.
Bardziej znaną somnambuliczką była Katarzyna
Emmerich, niemiecka mistyczka, stygmatyczka i wizjonerka.
Od dziecka nie cieszyła się dobrym zdrowiem. Uchodziła za
osobę wesołą, inteligentną i bardzo pobożną. Katarzyna ciężko
zachorowała w wieku 37 lat i wydawało się, że była to
choroba śmiertelna. Pojawiły się na jej ciele stygmaty.
W czasie tej choroby jak mówiła sama Katarzyna ukazała jej się
Maryja mówiąc:
"...
Jeszcze nie umrzesz.
Jeszcze wiele o tobie mówić będą,
ale nie bój się.
Jakkolwiek ci powodzić się będzie
zawsze doznasz pomocy ... "
(Katarzyna Emmerich)
Katarzyna była w zakonie, już do końca życia ciężko chora
i cierpiąca, nie była w stanie wstawać z łóżka.
Wielokrotnie badano jej stygmaty, podejrzewano ją o fałszerstwo.
Wizje Katarzyny Emmerich zostały spisane. Według tych opisów
był nakręcony film "Passion
of Christ".
Psychologia i nauka ciągle nie może dać pełnego wyjaśnienia
supernaturalnych zjawisk takich jak: somnambulizm, telepatia,
czytanie w myślach, hipnoza. Ciągle obwinia się tych ludzi o
zaburzenia lub uszkodzenia mózgu.
Człowieka świadomość jest określana niczym podróż trzema
pojazdami. Każdy z nich posiada coraz większą szybkość, większe
wibracje i wprowadza człowieka w wyższe stany świadomości.
Somnombulizm jest utożsamiany z trzecim pojazdem.
Super świadomość funkcjonuje w ostatnim stadium.
Vancouver
23 June, 2007
WIESŁAWA
|
