W całej
historii zbawienia, Bóg prowadzi każdego człowieka w sposób
całkowicie indywidualny.
Powołanie do świętości czyni ludźmi oryginalnymi.
W ten sposób powołał do życia w Kościele Marię De Mattias,
założycielkę Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa.
Św. Maria De Mattias to żarliwa mistyczka i zafascynowana działaniem
niewiasta, która w pierwszej połowie XIX wieku niestrudzona w dziele
ewangelizacji, otworzyła nowe drogi obecności kobiety w Kościele,
promując oryginalne wzorce posługiwania Ewangelii.
Urodziła się 4 lutego 1805 roku w Vallecorsa (Włochy).
W okresie wojny napoleońskiej, dom rodzinny a dokładniej osobisty
pokój z dużym lustrem i obrazem Boskiego Macierzyństwa Maryi, stały
się dla Marii więzieniem, klasztorem i miejscem odosobnienia,
ponieważ ojciec w obawie przed bandami zakazał kobietom opuszczać
dom. W swojej izolacji Maria z Vallecorsa rozpoczęła wewnętrzny
dialog z Maryją z Nazaretu. Często ta młoda dziewczyna zwracała się
do Maryi z prośbą i pytaniem: Maryjo pomóż mi, spraw, abym płonęła
miłością do Ciebie i do Jezusa. ... Powiedz mi co mam robić, aby
podobać się Twojemu Synowi. ...Matko Najświętsza udziel mi światła,
pomóż mi odnaleźć pokój i wyjść z ciemności. Pytania te nie
pozostawały bez odpowiedzi. We wnętrzu swojego serca, Maria słyszała
odpowiedź Maryi: Nie bój się ja Ci pomogę. Do dalszego doświadczenia
Boga, dorastająca i zbuntowana Maria dochodziła poprzez codzienne
wieczorne religijne pogadanki swojego ojca. Od niego bardziej niż z
katechizmu i kazań poznała i przyjęła prawdę o Baranku Bożym, który
gładzi grzechy świata.
Cechą charakterystyczną jej osobowości było to, co odróżniało ją od
ówczesnych kobiet, mianowicie, że nie była tylko "nauczycielką", ale
także kobieta przemawiającą z podwyższenia (jak Misjonarze) do
zgromadzonych ludzi, Przemawiała do wszystkich grup, mówiła
nieustannie o Miłości Ukrzyżowanej, o Jezusie, który z miłości do
wszystkich ludzi przelał swoją Boską Krew. Jej nauk, słuchały nie
tylko kobiety, ale też mężczyźni, kapłani i dzieci. Mówiono o niej
kobieta, która przemawia w kościele. Mimo słabego zdrowia,
przemawiała przez kilka godzin w ciągu dnia, niejednokrotnie na
placach lub w zimnych kościołach, podnosząc głos, zawsze oparta o
krzesło, z niesamowitym wewnętrznym wysiłkiem, wzruszona do łez, nie
czynią przy tym żadnego błędu teologicznego, oraz nie wywołując u
słuchaczy zmęczenia, wskazując przy tym na Krzyż.
Maria De Mattias wprowadziła zwyczaj szczególnej modlitwy za
grzeszników w okresie karnawału , ponieważ czas zabawy sprzyjał
rozpuście i popełnianiu grzechów.
Żyła 61 lat, zmarła w Rzymie 20 sierpnia 1866r. Przez całe swoje
życie pragnęła ukrycia większego niż pod korcem, a skończyła na
świeczniku.
Analfabetka, która stała się wielką pisarką na tematy duchowe (ponad
3000 listów). Bojaźliwa a była nieustraszoną apostołką, zdolną
przyciągać tłumy. Święta, mocno wyprzedzająca swoje czasy.
Pionierka - Protagonistka, która życiem i nauczaniem otworzyła
kobiecie nowe drogi w Kościele.
Reguła jej życia:
-Bóg przed oczyma
-Jezus w działaniu
-Życie w ofierze
Jej miejsce ucieczki
-Krzyż
Jej moc i wsparcie
-Krew Jezus
-Matka Najświętsza
Jej największe pragnienie
-We wszystkim podobać się Jezusowi
Jej największy lęk
-Utracić Jezusa przez grzech
Jej patronowie i obrońcy
-Matka Najświętsza,
-Św. Józef,
-Św. Franciszek Ksawery,
-Św. Kasper del Bufalo,
-Św. Katarzyna ze Sieny,
-Św. Teresa z Avila
Jej wybrańcy
-Ubodzy i odrzuceni
Jej postawa w przeciwnościach i
prześladowaniach
-Milczenie i radość z bycia podobną do Chrystusa
Jej główna cecha charakterystyczna
-Miłość do Krzyża
-Zaufanie do Bożej Opatrzności
-Oddanie się bożym Planom
-Pokój serca
Jej najgłębsze pragnienie
-Umrzeć na Krzyżu z Jezusem
(Świętą dla Kościoła ogłosił ją Papież Jan Paweł II 18 maja 2003)
|