Wskazówki:
-nie mieszaj się ani słowem, ani
myślą do tego, co się dzieje wokół, w sprawy innych.
-choćby świat miał runąć, ty zawsze zachowuj spokój
duszy
-uważaj wszystkich za swoich nauczycieli, których Bóg
postawił,
by cię ćwiczyli w cierpliwości wewnętrznej
-tak też znoś wszystkie przykrości
-wytrwale spełniaj obowiązki swego stanu dla chwały Boga
-staraj się zawsze skłaniać się do tego, co trudniejsze niż
łatwiejsze,
co bardziej przykre niż miłe, co boleśniejsze jest i cięższe
niż przyjemne
i wygodne i nie wybierać tego, co mniejszym krzyżem jest
naznaczone.
Staraj się również, by przenoszono twoich braci ponad ciebie
we wszystkich przywilejach
i stań zawsze na najniższym miejscu z całą szczerością
serca.
Przez to bowiem będziesz mógł być większy w rzeczach
duchowych.
-czy jesz, czy pijesz, czy rozmawiasz, czy obcujesz ze świeckimi,
czy cokolwiek innego czynisz, staraj się tak postępować, by
pragnąć Boga
i kierować do Niego uczucia swego serca.
Jest to bowiem rzeczą nieodzowną do nabycia wewnętrznej
samotności,
która wymaga, aby każda myśl duszy była skierowana do Boga.
(Jan od Krzyża)
Cokolwiek robisz, rób Totalnie, albo nie rób tego wcale.
- "Nie czyń tego co zechcesz, a będziesz czynił to co ci
się podoba"
- "Dąż usilnie, a pewnego dnia ujrzysz Boski Cel"
- "Kto mówi, sieje, kto słucha, zbiera"
- "Trzeba milczeć albo mówić rzeczy lepsze od
milczenia"
Przyjemniejszy jest
Bogu jeden uczynek, choćby najmniejszy,
spełniony w ukryciu z pragnieniem, by o nim nie wiedziano, niż
tysiące innych
z pragnieniem pokazania ich ludziom.
Kto bowiem z najczystszą miłością pracuje dla Boga, nie
tylko nie chce,
by to ludzie widzieli, lecz nawet nie pragnie, by sam Bóg o tym
wiedział
i owszem, choćby się Bóg o tym nigdy nie dowiedział, on nie
zaprzestałby
spełniać nigdy tych czynności z tą samą radością i miłością
bezinteresowną.
Jan od Krzyża
naucza jak uwolnić się od
natury cielesnej i od grzechu.
Owo narodzenie z Ducha św. Jan dzieli na trzy drogi: drogę
oczyszczającą, drogę oświecającą i drogę jednoczącą. Właśnie
droga oczyszczająca jest procesem zapierania się samego siebie,
czyli uwalniania się od swej natury cielesnej i od spraw
doczesnych, aby móc wejść na drogę oświecającą. Droga
oświecająca jest to stan wyciszonej duszy i mogącej otrzymywać
od Boga oświecenie, czyli mądrość konieczną do zrozumienia woli
Bożej, aby być w stanie wytrwać w samozaparciu. Droga
oświecająca otwiera duszę nie tylko na mądrość Bożą, ale co
jeszcze ważniejsze, na przyjęcie woli Bożej jako zasady życia.
Na tej drodze oświecającej bowiem, sam Duch Święty nawiedza
duszę i w niej gości, a dusza rozumiejąc już wiele rzeczy wie, że
żyje już tylko dla Boga, ma z Nim wspólne zdanie pod wszystkimi
względami i jest poprzez to gotowa na zjednoczenie.
Tym zjednoczeniem duszy z Bogiem jest zjednoczenie woli z wolą
Bożą.
W listach apostolskich są dwa rodzaje wskazówek, dla ludzi
cielesnych i dla duchowych. Jednak przeciętnemu człowiekowi
trudno jest rozsądzić i zrozumieć co do kogo się tyczy. Tak więc
dochodzi do błędnych interpretacji, skrajnych praktyk tolerancji
lub też do przesadnych praktyk ascetycznych. Co bowiem dobre
jest dla osób uduchowionych to może okazać się szkodliwe dla
osób cielesnych - i odwrotnie.
W dziełach swoich św. Jan tłumaczy na czym polega uduchowienie i
jak je osiągnąć, co to jest życie ascetyczne i jak je
praktykować, aby nie popaść w sidła pychy religijnej, która jest
największym atakiem szatańskim wobec ludzi szukających
zbawienia.
Ludzi szukających zbawienia, których szatan nie mógł utrzymać w
jawnym grzechu, atakuje on w sferze życia religijnego. Fałszuje
on przede wszystkim zrozumienie Ewangelii, posługuje się
fałszywymi naukami i interpretacjami, aby kusić do pychy
religijnej fałszując prawdziwe uświęcenie. Św. Jan od Krzyża
przed wszelkim fałszem ostrzega. Dlatego zyskał sobie tytuł
Doktora Kościoła.
Św. Jan żył u schyłku średniowiecza w czasach reformacji
Kościoła, która zapoczątkowała erę nowożytną. Pisał wiec w stylu
średniowiecznej poezji na przemian z bardzo teoretycznym
objaśnianiem tendencji i rozwoju duchowego pod wpływem łaski
Bożej i pokusy diabelskiej.
Tematyka dzieł św. Jana jest niecodzienna tak jak styl i
technika jego nauk. Nie wyobrażam sobie jednak lepszego stylu
dla ujawnienia tajemnic i wszystkich aspektów cielesnej i
duchowej natury człowieka. Św. Jan wspaniale ukazuje i ujawnia
metody szatańskiego wpływu na duszę człowieka i tym pomaga
człowiekowi w rozpoznawaniu, a co za tym idzie w obronie przed
szatanem i jego złymi duchami. Ponieważ jednak nauki Jana są
trudne, nie będę powtarzać jego nauk, pragnę raczej wprowadzić w
jego nauki, przygotować i ułatwić podjęcie się studiów jego
dzieł, wytłumaczyć dlaczego nauki te są pomocne, a nawet
niezbędne na drodze zbawienia, ku narodzeniu z Ducha.
Kto zaledwie z ciekawości chciałby zrozumieć o co chodzi w
naukach św. Jana, ten niewiele zrozumie, trzeba bowiem mieć
gorliwość zastosowania, aby móc nauki Jana zrozumieć. Bez
powołania Bożego nauki Janowe okazać się mogą nudne i
pogmatwane.
Do studiowania więc potrzeba głębokiego pragnienia pojednania z
Bogiem.
Podobnie jak Pismo Św. zrozumiałe jest tylko dla tych, którym
sam Bóg udzieli zrozumienia.
Każdego więc kto nie wszystko jeszcze rozumie, a szuka Prawdy
zachęcić pragnę do studiowania Dzieł św. Jana od krzyża, do
głębokiej modlitwy i do stuprocentowego oddania się łasce Bożej,
bo obietnica Pana Jezusa jest ta dla tych, którzy zbawienia
szukają:
"Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie,
a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę"
(Jan 6:37)
WIESŁAWA
|