Osteochondroza
- to degeneracyjno-dystroficzne schorzenie
kręgosłupa, u podstaw którego leży uszkodzenie krążków
międzykręgowych. Towarzyszy mu ich postępująca deformacja krążków,
zmniejszenie ich wysokości
i rozwarstwienie.
Choroba ta może powstać na skutek:
-pracy, związanej z częstymi zmianami położenia tułowia - ze
schylaniem się i rozprostowywaniem, ze skrętami tułowia i nagłymi
ruchami,
-podnoszenia ciężkich rzeczy;
-nieprawidłowej pozy w pozycji stojącej, siedzącej czy leżącej,
przenoszenia ciężkich rzeczy;
-zajmowania się gimnastyką i sportem bez uwzględnienia wpływu dużego
obciążenia fizycznego;
-skoliozy, powstałej w młodym wieku;
-nieprawidłowego odżywiania, następstwem którego jest zaburzenie
przemiany materii i „zaśmiecenie” organizmu;
-niesprzyjających warunków meteorologicznych (niska temperatura przy
dużej wilgotności powietrza);
-zachwianej ekologii;
-napięć nerwowych i stresów.
Zazwyczaj u jednego chorego na
osteochondrozę kręgosłupa w procesie chorobowym można
wyodrębnić kilka syndromów, powstających jednocześnie lub
następujących jeden po drugim. Medycyna zna około 76
syndromów neurologicznych, towarzyszących osteochondrozie
kręgosłupa. Jednakże bez względu na mnogość syndromów,
któryś z nich zawsze okazuje się wiodącym.
Leczenie osteochondrozy kręgosłupa jest leczeniem
kompleksowym. Składa się z terapii manualnej (przy braku
przeciwwskazań), masażu, fizjoterapii, gimnastyki
leczniczej, pływania. Podczas zaostrzania się choroby
niezbędna jest terapia farmakologiczna.
Przy osteochondrozie należy w pierwszej kolejności
przeprowadzić korektę kręgosłupa, tzn. doprowadzić go do
prawidłowego położenia, aby obciążenie na kręgosłup
rozłożone było równomiernie (na ile jest to możliwe).
Aby zapobiec zaostrzeniom choroby (szczególnie w okresie
jesiennym) należy systematycznie wykonywać ćwiczenia
fizyczne w celu wzmocnienia mięśni brzucha i pleców,
utrzymujących kręgosłup w prawidłowym położeniu. Należy
wypracować sobie prawidłową pozycję przy siedzeniu,
szczególnie wtedy, gdy większa część dnia pracy zawodowej
związana jest z siedzeniem na jednym miejscu. Należy unikać
podnoszenia ciężkich przedmiotów. Trzeba odżywiać się
racjonalnie. Dla chorych na osteochondrozę nie jest wskazana
dieta bezsolna, rozdzielne jedzenie (niełączenie
węglowodanów z białkami) czy głodówki. Należy jeść wszystko,
ale w umiarkowanych ilościach.
W warunkach domowych przy neurologicznych symptomach
osteochondrozy zaleca się stosowanie na kręgosłup
wieloigłowych aplikatorów Lyapko. Należy położyć się plecami
na aplikatory, rozmieszczone wzdłuż całego kręgosłupa
(szczególnie na podstawową strefę bólu), a w celu
zwiększenia skuteczności leczenia należy oddziaływać na
strefy dodatkowe i wspomagające. W tym celu należy
aplikatory umieszczać pod rękami, pod nogami lub na
odpowiednich odcinkach klatki piersiowej, brzucha
(przyciskając je woreczkami z piaskiem), zgodnie z
rekomendacjami metodycznymi, dotyczącymi terapii
aplikacyjnej. Można również układać aplikatory na kręgosłup.
Im większa powierzchnia oddziaływania aplikatorami, tym
lepszy efekt leczniczy. W tym celu zaleca się stosowanie
aplikatora „Mata”, który należy układać na całe plecy.
Możliwe są inne warianty układania: dwa aplikatory
„Podwójne” lub dwa „Quadro”, które umieszczamy zarówno
wzdłuż kręgosłupa, jak też w poprzek.
Wykorzystując dowolny aplikator można oddziaływać
intensywnie lub delikatnie, samodzielnie regulując siłę
uciskania. W celu zmniejszenia siły nacisku można
oddziaływać aplikatorami przez złożone 2-3 warstwy gazy czy
cieniutkiej tkaniny.
Oprócz aplikatorów płaskich można wykorzystać
aplikatory-pasy („Podróżnik”, „Malec”, „Zdrowie”).
Równomierne przyciskanie do powierzchni ciała i łatwość ich
umocowania pozwala swobodnie poruszać się, zajmować się
zwykłymi sprawami i jednocześnie leczyć się.
Czas oddziaływania - od 20 do 40 minut, cykl leczenia 1-2
tygodnie. Leczenie można powtórzyć po 2-4 tygodniach.
Praktyka pokazuje, że pozytywne efekty przynosi długotrwałe
(kilka miesięcy pod rząd) codzienne stosowanie aplikatorów.
Obserwuje się znaczącą poprawę samopoczucia, usunięcie
chronicznego bólu, zwiększenie sił witalnych i zdolności do
pracy zawodowej.
Przy neurologicznych symptomach osteochondrozy kręgosłupa
najbardziej skuteczne jest leczenie kompleksowe.
Terapię aplikacyjną zaleca się łączyć z masażem przy pomocy
masażerów „Faraon” i „Faraon-M” albo zwykłym masażem
leczniczym. Przy braku przeciwwskazań można łączyć aplikację
z terapią manualną, wykonywaną przez specjalistę, który zna
tę metodę.
Jeśli przed masażem przygotujemy plecy leżąc na aplikatorach
lub oddziałując na nie wałkiem („Dużym” lub „Uniwersalnym”),
to efekt leczniczy masażu okaże się lepszy i szybszy, będzie
bardziej długotrwały, a zadowolenie pacjenta większe.
Po terapii aplikacyjnej w ciągu 10 minut na miejscu
zastosowania aplikatora pory są otwarte. Dlatego też zaleca
się nałożenie na te miejsca kremów przeciwzapalnych czy
maści, ponieważ ich działanie zostanie wzmocnione.
Można również przez długi okres czasu nosić maleńkie
aplikatory na miejscach maksymalnego bólu (okolice lędźwi,
wzdłuż nerwu kulszowego). Można też dodatkowo oddziaływać na
symetryczne strefy zdrowej strony ciała.
Źródło:
LINK!
ZESTAW SPECJALNYCH ĆWICZEŃ PRZY OSTEOCHONDROZIE
Ogólne zalecenia:
- wszystkie ćwiczenia należy wykonywać płynnie, bez szarpnięć;
- dążyć do jak największej amplitudy (zakresów) ruchów, żeby w
wystarczającej mierze
rozciągnąć tkanki miękkie, otaczające kręgosłup oraz ograniczające
jego ruchliwość;
- ćwiczenia powinny być wykonywane we wszystkie strony (do przodu,
do tyłu, w bok,
według osi kręgosłupa). Zapewnia to zaangażowanie wszystkich tkanek
miękkich.
Wykonywać w pozycji leżącej.
1. Ręce wzdłuż tułowia, dłonie ułożone wierzchem do góry. Powoli na
wdechu zgiąć kolana
(nie odrywając stóp od podłogi) oraz unieść przedramię (łokcie przy
tym są oparte o
podłogę). Na wydechu powoli wyprostować nogi i opuścić przedramię na
podłogę. Wrócić
do pozycji wyjściowej. Rozluźnić się i powoli odwrócić głowę
najpierw w prawo, potem w
lewo.
2. Ręce wzdłuż tułowia, stopy razem. Unieść ręce za głowę i położyć
na podłodze,
wyciągając je na pełną długość, stopy prostopadle do ciała, palce
nóg ciągnąć ku sobie. Rozciągać nogi i ręce w przeciwnych kierunkach, wydłużając kręgosłup
oraz całe ciało w
ciągu 3-6 sekund, rozluźnić się, powtórzyć 4-10 razy.
3. Ręce wzdłuż tułowia, stopy razem. Zgiąć prawą nogę w kolanie i
podciągnąć w kierunku
lewego ramienia, wrócić do pozycji wyjściowej. Powtórzyć to samo z
drugą nogą.
4. Stopy na szerokość ramion. Na wdechu odwrócić głowę w prawo, a
stopy w lewo, potem
na odwrót: stopy w prawo, głowę w lewo.
5. Umieścić piętę lewej nogi na palcach prawej. Na wdechu odwrócić
głowę w prawo,
a stopy jednocześnie w lewo. Na wydechu - głowę w lewo, a stopy w
prawo, tak samo
trzymając pietę prawej nogi na palcach lewej nogi.
Źródło ćwiczeń: Maja Gogulan, „ Można nie chorować. Leczenie oraz
profilaktyka różnorodnych
chorób.” Petersburg, Wydawnictwo „Wektor”, 2007 rok.
Więcej w języku rosyjskim:
LINK!
Katarzyna A: Od siebie chciałabym dodać, iż wszystkie ćwiczenia najlepiej
wykonywać dwa razy
dziennie od razu po przebudzeniu oraz po powrocie z pracy stopniowo
zwiększając ilość
wykonywanych ćwiczeń od 4 do 10 razy.
|