NATURALNE LECZENIE

MANAYUPA


Manayupa

Opis rośliny: Manayupa jest wieloletnią rośliną krzewiastą dochodzącą do ok. 50 cm długości o płożących się, brązowawych, lekkich i giętkich łodygach, nieco omszałych, bo pokrytych gęstymi włoskami. Jej korzenie są gęste i dosyć głębokie, dzięki czemu roślina jest odporna na suszę. Liście o żywozielonej barwie są potrójnie złożone, owalne lub lancetowatojajowate, całobrzegie, również pokryte włoskami. Są też okazy o bardzo ciemnym zabarwieniu liści. Kwiaty ma liczne, choć bardzo drobne, barwy biało-błękitnej lub jasnoróżowej. Małe, zielone nasiona znajdują się w 3-centymetrowych, pokrytych włoskami strączkach.

Występowanie: Roślina występuje jedynie w kilku górzystych prowincjach Peru. Rośnie zwykle między skałami, choć miewa stanowiska również na glebach gliniastych. Manayupę spotyka się niekiedy na wysokości ok. 1000, a przede wszystkim od 3000 do 4000 m n.p.m. Jej naturalne stanowiska znajdują się na niewielkich obszarach Andów, mimo to jest szeroko rozpropagowana wśród amazońskiej ludności miejscowej.

Surowiec leczniczy: Ziele (bez korzenia), a niekiedy tylko liście.

Skład chemiczny: Saponiny oraz flawonoidy i glikozydy (pochodne kwercetyny, np. 3-O-α-L-ramnopiranozyd kwercetyny, 8-C-β-D-glukopiranozyd 5,7,4'-trihydroksyflawonu) oraz olejki eteryczne są głównymi składnikami wpływającymi na działanie tego surowca. Poza tym w roślinie obecne są taniny, śluzy i sole mineralne, głównie wapnia i glinu.

Zastosowanie: Substancje czynne obecne w surowcu wykazują działanie przeciwzapalne i dzięki temu preparaty z niego sporządzane znalazły zastosowanie we wspomaganiu terapii stanów zapalnych wątroby i nerek. Napary przygotowane z ziela mogą być też wykorzystywane, ze względu na działanie przeciwzapalne, w leczeniu schorzeń dróg rodnych, szczególnie w przypadku występowania upławów. Mówi się o działaniu detoksykacyjnym manayupy, co wynika z jej korzystnego wpływu na regulację funkcjonowania wątroby oraz wyraźnego działania moczopędnego.

Świeżo sporządzone napary można popijać w przypadku bólów nerek, woreczka żółciowego i wątroby. Ze względu na zawartość tanin wysuszona lub świeżo zerwana roślina może być przykładana wprost na rany i skaleczenia w celu zahamowania krwawienia i przyspieszenia procesu gojenia i bliznowacenia. Także napar z rośliny może służyć do przemywania ran. Przestrzega się przed zbyt dużymi dawkami manayupy stosowanymi wewnętrznie, które mogą spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego. W medycynie oficjalnej udowodniono, że roślina ma właściwości uspokajające, przeciwastmatyczne i przeciwalergiczne.