Depresja nastolatków to nie tylko zły nastrój i melancholia. W tej
grupie -
młodych ludzi depresja jest bardzo poważnym problemem, ma
wpływ na każdy
aspekt życia nastolatka. Często pozostaje nie
leczona; doprowadza do problemów
w domu, w szkole, do nadużywania
narkotyków i alkoholu. Powoduje wstręt do siebie,
a nawet dochodzi do
nieodwracalnych tragedii jak przemocy czy samobójstwa.
Depresję u młodzieży można leczyć z sukcesem, o ile dopilnują
rodzice, nauczyciele
lub przyjaciele. Istnieje wiele sposobów, które
można zrobić by pomóc choremu dziecku...
ale wprzódy należy zrozumieć
depresję nastolatka.
Istnieje wiele błędnych informacji o depresji nastolatka, również
wiek jest
bardzo trudny. Większość nastolatków aby posiadać dobrą
równowagę
psychiczną potrzebują dobrej przyjaźni, sukcesu w szkole
lub poza, w innych
dziedzinach życia i rozwoju, silnego poczucia
własnej osobowości. Zawsze należy
się spodziewać okolicznościowego
złego nastroju, ale depresja jest w życiu młodych
ludzi zupełnie
czymś innym. Depresja w tym wieku może zupełnie zniszczyć osobowość
młodego człowieka, powodując uczucie smutku, rozpaczy lub gniewu.
Niezależnie od tego czy częstość występowania depresji jest większa
czy mniejsza jest faktem, że depresja uderza znacznie więcej
młodzieży niż myślimy. I chociaż depresję można leczyć to jednak
leczeniu poddaje się tylko około 20% młodzieży. W odróżnieniu od
dorosłych, którzy mają zdolności do ubiegania się o pomoc w ich
własnej postaci, nastolatki zazwyczaj muszą opierać się na
rodzicach, nauczycielach, opiekunach, którzy rozpoznają ich
cierpienie
oraz pomogą im się leczyć. Ważne aby umieć rozpoznać
problem.
Objawy depresji u nastolatków:
Dzisiaj nastolatek w chwili kiedy dojrzewa jest w obliczu wielu
nacisków. Rodzice, nauczyciele, opiekunowie a nawet koledzy wymagają
od niego zbyt wiele. W chwili kiedy przechodzi z okresu dziecka do
dorosłości rodzice, opiekunowie naciskają go kim ma być, jak
powinien wyglądać jego świat, każą mu wyraźnie określić swoje
miejsce w dorosłym społeczeństwie a oni nie są jeszcze na to gotowi.
Dzisiejsi rodzice mają przerost ambicji i zbyt dużo planów co do
przyszłości własnych dzieci. To wnosi największy konflikt między
rodzicami i nastolatkami. Nie pokrywa się z prawdziwymi
zainteresowaniami młodej osoby.
Wielu z nich również nie jest gotowa na takie samookreślenie się a
kiedy ten nacisk
jest zbyt duży, nastolatek podejmuje decyzję o
swojej niezależności, za wszelką
cenę próbuje wyrwać się z rąk
rodziców, opiekunów. Z tym zawsze będzie wiązał
się gniew, smutek,
ból, bunt, rozżalenie na cały świat. Wielu rodziców w takich
chwilach nie rozpoznaje depresji tylko uznaje to tylko za zwykłe
fanaberie
dojrzewającego nastolatka. Wielu kwituje to słowami -
dojrzeje, przejdzie mu.
Depresję w tym wieku nie łatwo jest rozpoznać bo młodzież pomimo
depresji często wcale nie bywa smutna i nie wycofuje się z bycia z
innymi.
Najbardziej znamienne objawy
depresji nastolatków:
Drażliwość, agresja, wściekłość, chęć "dołożenia innym". Dopiero
później
przychodzi większa fala depresji i daje się wyraźnie
zauważyć inne symptomy:
smutek, bezradność, gniew wrogość, płacz,
wycofanie się z życia przyjaciół, rodziny,
utrata dotychczasowych
zainteresowań, zmiany w odżywianiu się i spaniu, niepokój,
agitacja,
poczucie winny, brak entuzjazmu, motywacji, zmęczenie, brak
energii,
trudności z koncentracją, myśli o śmierci lub samobójstwie.
Jeśli rodzice nie mają pewności czy ich dzieci cierpią na depresję,
czy
tylko ich nastrój wynika z okresu dojrzewania i nic nie robią
aby im pomóc
muszą liczyć się z dużym wyzwaniem, często z życiowymi
dramatami,
które mogą zmienić na długo lub na trwałe osobowość ich
dzieci.
Jeśli widzicie, że wasze dzieci mają zbyt częste wybuchy gniewu,
furii, są zbyt
mocno sfrustrowane, cierpią na niewyjaśnione bóle
głowy, brzucha wskazana
jest konsultacja u lekarza aby zbadał
głębiej wszystkie występujące symptomy.
Należy też zwrócić uwagę; kiedy młody człowiek ciągle nęka się ze
swoim problemem podkreślając, że jest nicością bo gorszy od innych,
bardzo wrażliwy
na krytykę, nie umie przyjąć porażki, czuje się
odrzucony. Jest to szczególny problem ponieważ młody człowiek będzie
wycofywał się z życia, będzie unikał ludzi, szkoły, aż dochodzi do
izolacji. Wiadomo co w takim wypadku starają się zrobić rodzice:
często nie zdając sobie sprawy z realnego stanu dziecka będą go na
siłę popychać w tym kierunku,
a to dopiero pogłębi jego stan
faktyczny. Nie wolno również nastolatkom zakazywać przyjaźni,
narzucać im wybranych przez siebie kolegów, to też zaogni sytuację i
pogłębi stan depresji. Chore na depresję dziecko za wszelką cenę
będzie chciało
urwać się od takich opiekunów i będą ucieczki z domu, narkotyki,
alkohol...
Depresje u nastolatków mogą
prowadzić do:
1. Problemów w szkole
- trudności z koncentracją, niska frekwencja,
frustracje spowodowane nauką, z dobrego ucznia zmienia się w złego.
2. Ucieczki.
Wielu nastolatków ucieka z domu lub próbuje.
Taka sytuacja to zwykle sygnał -
wołanie o pomoc! Rodzice zastanówcie się co
jest tego przyczyną?
3. Odurzanie się.
W tym przypadku może być alkohol, narkotyki, lekarstwa.
4. Niska samoocena,
identyfikowanie się z brzydotą, wstręt do siebie, poczucie
niegodności.
5. Anoreksja lub bulimia i
różne inne diety.
6. Uzależnienie od internetu,
w ten sposób uciekają od swoich problemów,
zwiększają swoją izolację,
ale często wyżywają się na necie
na upatrzoną przez siebie "ofiarę, ofiary".
7. Samouszkodzenia:
cięcia, podpalenia, inne samookaleczenia,
takie postępowanie prawie zawsze jest związane z depresją.
8. Lekkomyślne zachowanie:
cierpiący na depresję nastolatkowie mogą brać udział
w niebezpiecznych zabawach lub ponosić wysokie ryzyko zachowań,
np: jazda poza kontrolą, picie dużej ilości alkoholu,
branie dużych dawek narkotyku, niebezpieczny seks.
Samobójstwa:
Alarmująca jest i ciągle rośnie liczba samobójstw nastolatków.
Według
statystyk samobójstwo u nastolatków jest co trzecią
najczęstszą przyczyną
śmierci od 15 do 24 roku życia. W przeważającej
większości przyczyną jest
depresja lub zaburzenia psychologiczne. W
przypadku kiedy nastolatek
nadużywa alkoholu lub narkotyków ryzyko
samobójstwa jest jeszcze większe.
Ze względu na bardzo realne niebezpieczeństwo samobójstw
nastolatków, którzy są
w depresji należy ściśle obserwować objawy i
myśli samobójcze lub ich zachowania.
Do tych zachowań należą:
1. rozmowy o samobójstwach
2. Należy zwrócić uwagę na
słowa przez nich wypowiadane: "chcę zniknąć na zawsze, nie ma
wyjścia "...
3. Mówią pozytywnie o
śmierci, mogą wypowiadać: "jeśli umrę ludzie będą mnie lepiej
lubieć".
4. Pisanie wierszy o śmierci,
umieraniu czy samobójstwie.
5. Zaangażowanie w
lekkomyślnych zachowaniach, gdzie łatwo o wypadek.
Słowa do rodziny i przyjaciół -
"żegnaj na zawsze."
6. Poszukiwanie broni,
tabletek i innych sposobów na zabijanie.
Pomóż
nastolatkowi w depresji!!!
Jeśli podejrzewasz, że młody człowiek cierpi na depresję od razu
podejmij działanie. Depresja jest bardzo szkodliwa, gdy pozostanie
bez
leczenia, dlatego nie czekaj i miej taką nadzieję, że objawy
same miną.
Pamiętaj, często mogą tylko się skryć i w
późniejszym życiu
wypłyną jako dużo
większy problem. Pierwszą rzeczą jaką należy
zrobić to porozmawiać z
młodym człowiekiem na ten temat.
Rodzicu, opiekunie, nauczycielu,
zrób to w kochający sposób, bez
osądzania.
Pozwól mu wiedzieć, że objawy depresji widać i dlatego to cię
tak
martwi. Następnie zachęć dziecko do otwarcia się i spróbuj
porozmawiać.
Oferta wsparcia:
Twoje dziecko musi wiedzieć, że jesteś z nim
i, że go wspierasz, w pełni i bezwarunkowo
ale pamiętaj,
że nastolatek nie lubi jak mu ktoś patronuje
i czyni koło niego zamieszanie.
Musisz przedstawić swoje stanowisko w ten sposób
aby sam był gotowy na przyjęcie pomocy i wiedział,
że ma w tobie wsparcie.
Bądź delikatny i nie naciskaj
ale nie poddaj się jeśli napotkasz opór.
Dziecko musi poczuć komfort, musisz zainteresować go rozmową aby
cię
chciało słuchać. Kiedy się otworzy, słuchaj i nie rób mu wykładu.
Pamiętaj, będzie oporne na wszelkie ponaglania, na krytykę,
może tą
rozmowę potraktować jako wyrok i nie będzie rozmawiać.
Ważne
aby zechciało się komunikować.
Unikaj dawania rad i ultimatum.
Nie próbuj mówić swojemu dziecku, że jego depresja jest głupia i
bezpodstawna.
Spowoduje to większy ból i smutek i nie będzie miał do
ciebie zaufania. Musi poczuć
się, że jest poważnie traktowane i tak
powinni rodzice czy opiekunowie do tego podejść!
Tak rodzice jak i
nauczyciele powinni mocniej wspierać nastolatka z depresją.
Będą dzieci, które będą się wypierać; mówić, że nie ma żadnego
problemu, ale ty zaufaj swojemu instynktowi. Tam, gdzie spotykasz
się z odmową jest sygnał, że są zbyt zgromadzone emocje. Nie możesz
poradzić sobie sam, proś o profesjonalną pomoc, najlepiej psychologa
- specjalistę, który zajmuje się młodzieżą w wieku dojrzewania.
cdn...
14 Aug. 2009
WIESŁAWA
|