O WSZECHMOGĄCY

O wszechmogący miłosierdzia Bożego,
Ratunku dla człowieka grzesznego,
Tyś miłosierdziem i litości morze,
Wspomagasz tego, kto Cię uprasza w pokorze.



Zdrój Bożej miłości,
W sercach czystych gości,
Skąpane w miłosierdzia morzu,
Promienie jak gwiazdy, jasne jak zorza.



Są niezbadane miłosierdzia dziwy,
Nie zgłębi ich grzesznik, ni sprawiedliwy,
Na wszystkich patrzysz okiem litości,
I wszystkich pociągasz do swojej miłości.



Niech światło Twej miłości
Oświeca dusz ciemności.
Spraw, aby Cię te dusze poznały
I razem z nami miłosierdzie Twe wysławiały.



I dla tych co podarli szatę Twej jedności,
Płynie z serca Twojego zdrój litości,
Wszechmoc Miłosierdzia Twego, o Boże
I te dusze z błędu wyprowadzić może.



Prawdziwa dusza pokorna i cicha,
Już tu na ziemi rajem oddycha,
A wonią z pokornego jej serca
Zachwyca się sam stwórca.



Dusza, która wysławia dobroć swojego Pana,
Jest przez niego szczególnie umiłowana.
Jest zawsze bliską zdroju żywego,
I czerpie łaski miłosierdzia Bożego.



Ze strasznych upałów ognia czyśćcowego,
Wznosi się jęk do miłosierdzia Twego
I doznaje pocieszenia, ulgi i ochłody
W strumieniu wylanym krwi i wody.



Ogień i lód razem nie może być złączony
Bo albo ogień zgaśnie, albo lód będzie roztopiony.
Lecz miłosierdzie Twe, o Boże,
Jeszcze większe nędze wspomóc może.
s. M Faustyna Kowalska