Zbyt wielu żyje ale ciągle śpi,
ich oczy są otwarte lecz nic nie widzą...
tacy się narodzili i wielu opuści ten świat ciągle śpiąc...

Nasze życie powinno być świadome, każdy nasz czyn
i każda myśl zanim z nas wyfrunie...
i każda myśl powinna zaowocować ludzką szlachetnością...

Nasza dusza niczym plastelina potrafi ukształtować nowego człowieka
pełnego miłości, współczucia i piękna...
trzeba tylko przyzwolić jej korzystać z wolności,
ogrzewać ciepłym słońcem, karmić nektarem kwiatów,
nie wolno budować dla niej więzienia, choćby miałoby być ono luksusowe...
nie wolno jej narzucać z góry określonych ideałów...
twój świat nie musi być moim... i wcale to nie znaczy,
że jestem gorsza od ciebie... obudź się, popatrz wokoło...

Budujesz piękne domy, wykwintne świątynie, tworzysz nowe technologie,
lecz twoje serce jest ciągle niespokojne,
ciągle czegoś poszukuje, a dusza ucieka w sen...
bo nie ma w życiu tego najważniejszego co zwie się prawdziwą miłością...
nie tą ziemską pustą i egoistyczną na potrzeby własne,
tylko tą, którą ty człowieku dostałeś za darmo w chwili stworzenia...
lecz nie doceniłeś tego wielkiego daru i pognałeś w życie w poszukiwaniu falsyfikatu.

Namaste

Vancouver
3 July 2017

WIESŁAWA