Czy jest różnica między
duszą i prawdziwym duchem?
Prawdziwy duch człowieka
to fragment energii Boga, taka mała iskra a jakże potężna,
który mieszka w człowieku i jest czystym światłem Boga jako
duchowej energii, która nie jest podobna do żadnej innej
energii.
Dusza jest formą istnienia fizycznego. Jest czwartym
ciałem fizycznego ciała człowieka, tzw. eterycznego, które
posiada każdy człowiek. Ma podobny kształt i wygląd jak
trójwymiarowe fizyczne ciało. Dusza nieco różni się od
ziemskiego ciała a czasem i bywa, że mogą te różnice być
znacznie większe... zależy to od duchowego poziomu człowieka
do którego należy. Dusza zawsze składa się z atomów i
cząsteczek... ale już tych bardziej subtelnych niż te które
dostrzegamy.
Dusza nagrywa wszystkie nasze myśli, czyny, słowa,
informacje, bez względu czy są one prawidłowe czy fałszywe.
Duch naucza jak mamy żyć, i o ile to człowiek dostrzega może
mieć wspaniałego przewodnika.
Każdy człowiek ma swoją własną duszę a nasze Królestwo
Niebieskie to najwyższa duchowa sfera, ale to jest to, czego
pragnie czysty duch, czyli: wiedzy, prawdy, mądrości,
miłości, świadomego życia, radości, życia wiecznego,
trwałego pokoju, duchowego bogactwa, które nigdy nie zanika
i trwa na wieki.
Ziemia a nawet cały Wszechświat zmieniają się i nawet mogą
zginąć, ale prawda, mądrość, duchowa miłość nigdy nie
zmieniają się i nie giną. Wszelkie poznanie i świadomość
człowieka są opracowane przez świadomość ducha. Wszystko
musi być wykonane przez umysł, umysł jest zawsze świadomy
lub super świadomy a duch człowieka zawsze szuka tego co
jest doskonałe, harmonijne, pełne pokoju, poznania,
realizacji na rzecz wiedzy, mądrości, prawdy, piękna i
miłości. Szczególnie walczy o prawdę dotyczącą prawdziwego
Stwórcy. To wszystko prowadzi do tego co tworzy Królestwo
Boże, Królestwo Mądrości i Miłości.
Wszystkie te doskonałości
zostały stworzone przez Boga, można je znaleźć w całej
egzystencji, są geniuszem Boskiej pomysłowości, największą
twórczą zasadą, cudem wszystkich cudów.
Człowiek może stworzyć cudowne światy we śnie, tak jak Bóg
tworzy świadome światy. W nas jest odbicie tylko tego jako
sen, dlatego mówi się o nas jako o mikrokosmosie, ponieważ
wszystko co znajduje się we Wszechświecie znajduje się w
człowieku, i nieograniczone są wewnętrzne wymiary człowieka:
obraz Boga, ducha, istnienie, które jest bez wymiaru a
jednak ma w sobie równocześnie wszystkie wymiary i
przekracza wszystkie wymiary.
Duch jest cudem wszystkich cudów i
cała władza wychodzi z Niego.
Cud
życia jest wynikiem użycia boskiej siły i w zasadzie nie ma
na to logicznego wyjaśnienia.
Jeżeli człowiek jest
prawdziwie radosny i szczęśliwy znaczy to że jego stan
pochodzi z wewnątrz i jest to jego stan umysłu, gdyż nigdy
nie można znaleźć prawdziwego szczęścia i radości na
zewnątrz, ponieważ te stany są odbiciem jaźni człowieka,
tworzone przez duchowe opanowanie.
Kiedy człowiek tworzy tzw. pozory
szczęścia wywodzące się ze świata zewnętrznego to owe
"szczęście" nigdy nie trwa wiecznie, ponieważ nie jest cechą
istnienia ducha. Nieskończona moc i nieograniczone szczęście
wynikają tylko z wyższej duchowej egzystencji. I nie ważne
ile człowiek ma lat, czy jest młody czy stary, czy ciało
jest mocne czy słabe, Duch zawsze czuje się młody i nie
objawia żadnych przejawów starości, nie cierpi, nie ma w nim
smutku, pozostaje zjednoczony z Bogiem... w prawdzie,
mądrości, miłości i rzeczywistości.
Mądrość jest ogromną mocą, może praktycznie wykorzystać
wszystkie prawdy. Wszędzie tam, gdzie się pojawia zapala się
światło, znika ignorancja, ciemność. Mądrość jest cechą
Ducha i ma w sobie cechy szczęścia, prawdy, wiedzy,
równowagi, piękna, humoru i pokój. Człowiek duchowy
współpracuje z duchowymi prawami Boga. Mądrość potrafi
wykorzystać duchową wiedzę i siłę.
Jednak mądrość i Duch to dwie
różne rzeczy. Mądrość jest niczym światło słoneczne,
przechodzi i znika niczym słońce: świeci i zachodzi. Duch
trwa przez nieskończone eony jako prawda, tworzy siły,
ożywia prawdę, wiedzę, mądrość, systematycznie wszystko
śledzi i popycha do twórczości.
Ten Duch, który rządzi całym
Wszechświatem jest tym jedynym Ciałem Prawdy, korpusem
wiedzy i jedynym ciałem mądrości, a wszystko co istnieje w
tej chwili (a tyczy się boskich prawd) jest niezmienne cały
czas. Wiodąca człowieka prawda jest nazywana przez niego
Jedynym Bogiem,
ponieważ prawda nie jest podmiotem jakichkolwiek zmian i
chociaż bywa przykryta fałszem, to przychodzi taki czas, że
wypływa na powierzchnię i dalej trwa.
Podobnie nie mogą być zmienione duchowe prawa, istnieją
takie same przez cały czas. Siła duchowa jest dynamiczna i
ostateczna a jej stopień jest uzależniony od wartości
ucieleśnionej mądrości w nas. Niski stopień mądrości jest
oznaką ludzkiej słabości, wówczas wnika fałsz w nauki,
religie i te działają jako instrumenty przeciwne Bogu.
Często człowiek religijny szuka gdzie indziej wolności,
radości, nie tam gdzie może je znaleźć.
Mądrość jest cechą Boga, który zamieszkuje w człowieku
jako duch. Dlatego taki człowiek ma zwiększoną wiedzę,
mądrość, rozpoznaje Boga. Może on zwiększyć poszukiwania
prawdy, która przynosi wyzwolenie od wszelkich ograniczeń, a
to przynosi nam bezgraniczną wiedzę i mądrość.
Mądrość to potężne narzędzie do
uznania Prawa Bożego. Człowiek, który jest bogaty w mądrość
jest również pełny miłości, lecz wiele ludzi oszukuje
siebie, nie ma w nich miłości, interpretują te uczucia po
swojemu, toteż ich miłość bywa dziwna i niezrozumiała.
Miłość nie jest ubrana w słowa, ponieważ jest to stan umysłu
a nie rzecz poza umysłem. Miłość jest niezniszczalna i nikt
ani nic nie jest w stanie jej zmienić i kiedy jest prawdziwa
będzie wiecznie trwać. Ścieżka siły ludzkiego ducha prowadzi
do poznania prawdy, wiedzy, mądrości, miłości, która jest
Boską miłością.
Inaczej również wygląda rozpowszechnianie duchowych nauk.
Wiedza duchowa przenosi człowieka świadomość w umyśle i
duszy do Boga. Jest potężnym narzędziem Boga. A z reguły te
wszystkie tzw. nauki duchowe zdobywane w szkole i na
niedzielnych warsztatach są wytworem złego kultu, który
przez fałszywe nauki zniewala ducha i trzyma człowieka w
niewiedzy, jak to jest w przypadku wszystkich religii na
Ziemi. Nie ma żadnej by głosiła tą stu procentową prawdę, tą
Jedną Absolutną. To co dzisiaj się nas uczy jest powodem
tego, że stajemy się religijnymi więźniami, wszystkie
religie trzymają nas w swoim zrozumieniu a prawdziwy klucz
do prawdziwego poznania i mądrości jest w naszym wnętrzu.
Królestwo Boże posiada cuda nad cudami, nieskończona
jest Inteligencja Boża, o tym najlepiej wiedzą mistycy. W
tej Inteligencji zanurzone są niezliczone miliardy
wszechświatów, przez nas ludzi są nie zmierzone, nie do
pomyślenia, i ta inteligencja ożywia człowieka. Daje mu moc,
radość, pokój, wolność, mądrość, wiedzę. Człowiek, który to
rozumie jest błogosławiony. Ten, który trzyma się ciągle
tych samych szablonów tkwi w duchowej niewiedzy i nie
logicznym rozumowaniu. Takie zdegenerowane osoby prowadzone
są na manowce. Ludzka duchowa inteligencja to oświecenie,
życie już na prawdziwych zasadach duchowych, zupełne
przeciwieństwo do zwykłej ludzkiej egzystencji. Taki
człowiek żyje już na oddechu Boga, jest z Nim nierozerwalny
niczym dziecko w łonie matki. Człowiek, który jeszcze nie
doszedł do tego miejsca łatwo daje się złapać w pułapkę i
zwala wszystkie swoje nieszczęścia na innych.
Przede wszystkim daj sobie możliwość stworzenia siebie.
Miliony ludzi patrzy na gwiazdy na niebie a tu nie ma
żadnych wyników, żadnych cudów, patrzą oczami i są ślepi,
słuchają uszami i są głusi i żyją w niewiedzy.
Ludzki duchowy umysł przypomina bezkresny ocean i nie
pozwala sobie wyjść z jego objęć, jest w nim potrzebny
spokój, zrównoważony umysł, który jest zakorzeniony w tym co
Boskie: w prawdzie, mądrości, miłości, radości, które są
naszym prawdziwym życiem, a nie te wszystkie ściany książek
i materiałów wokół nas, które niby mają nam służyć do
duchowego rozwoju.
Zewnętrzna ludzka istota jest pełna ograniczeń. Inna sprawa
jest taka, że człowiek chce walczyć o wolność całego świata
ale nie widzi potrzeb drugiego człowieka, który mieszka z
nim w jednym pokoju. Kto szuka prawdy widzi bliźniego,
widzi, że ten również jest stworzony na obraz Boga. Jeśli
człowiek zaakceptuje tą prawdę jest zwolniony od wszelkiej
ignorancji. Dlatego człowiek powinien być świadomy tego co
jest stworzone przez Boga, bez którego nie byłby w stanie
wykonać nawet jednego oddechu, pojąć własnej myśli. Czas już
wiedzieć, że Duch Boży jest bliżej człowieka niż jego własny
oddech. Człowiek nie może uciec od Boga, ponieważ On prędzej
czy później wróci do niego niczym bumerang. Jest On życiem
życia, duchem Ducha, świadomością Świadomości.
Człowiek, który odrzuca te prawdy jest ignorantem, rozwija w
sobie zło, niewiedzę i poprzez zło eliminuje wszystkie swoje
duchowe możliwości wzrostu.
Zdegenerowany człowiek staje się obojętny nie tylko na ludzi
ale także na Boga. Czym dalej podąża w ten swój świat tym
mocniej cierpi i brak mu duchowej energii Bożej. To nie
świat da mu ten najcenniejszy klejnot, to co daje świat jest
kruche i karłowate: strach, smutek, fałszywa duma, problemy.
Człowiek
kręci się tylko wokół tego, rozszerza swoją tożsamość ciała
i własne dobra materialne i denerwuje się na swojego
bliźniego, że czyni mu krzywdy ... a tak naprawdę obaj biegną
tym samym torem. Taki człowiek jest materialistą a jego
bogiem są pieniądze, posiadłości i chciwość. On stał się
jednym z tych, którzy poszli na manowce, mocno uszkodzili
siebie ponieważ ich domeną była głupota i niewiedza.
Szukaj prawdy w duchu a nie w
ciele i w świecie. Komunikuj się z Bogiem, a On uchroni cię
przed popełnieniem błędów, a ty szukasz jasnowidzów, medium
... nie szukaj na zewnątrz tylko wewnątrz a wówczas otworzy
się twoje królestwo duchowe. Tylko duchowo bogaci stają się
narzędziem Bożym, przez które Bóg wyraża duchowe prawdy.
Kiedy w człowieku budzi się świat mądrości i prawdy rośnie
jego wiedza, mądrość, miłość, znaczy już Bóg otworzył jego
drzwi, jest błogosławiony, od tej pory szuka i walczy o
duchowe prawdy i miłość. A Bóg mu to daje, ponieważ zawsze
dotrzymuje obietnicy.
Przemawia do niego szlachetna prawda, zaczyna mieć głębsze
moralne zobowiązania co obejmuje właściwą mowę, działania i
odpowiedni żywot, jednym słowem doskonali sam siebie i
własne życie, robi wszystko aby zapewnić sobie emocjonalną
równowagę, czyli wyzwala serce z egoizmu.
Kiedy serce jest czyste, wolne
od skaz i umysł jest spokojny wewnętrzna mądrość płynie do
czystego serca i prowadzi nas z powrotem do miejsca, gdzie
zaczęliśmy. Człowieka mądrość i moralność to dwie wielkie
siły. Kiedy mamy właściwe zrozumienie bierzemy większą
odpowiedzialność za to co mówimy i robimy. Mając większe
zrozumienie nie musimy spędzać dużo czasu na czytaniu czy
innym pogłębianiu duchowej wiedzy, wystarcza nam wewnętrzne
mózgowe zrozumienie, wgląd w naszą wewnętrzną mądrość i
wiedzę, która jest głęboko w nas.
Ziemskie zdobywanie wiedzy to podłączanie się do ziemskiej
jaźni, która funkcjonuje na śmiertelnych warunkach i daje
tylko złudzenie a nie prawdziwe życie. Nasze głębokie
zrozumienie pochodzi z naszych poprzednich doświadczeń,
wówczas uświadamiamy sobie nawet cierpienie i rozpacz, bo
właśnie te służą nam do obudzenia w sobie współczucia dla
wszystkich istot. Człowiek zaczyna być szlachetny i piękny,
a piękno przypomina nam o czystości i prawdzie.
I pomyśl, jakie tobie
przychodzą skojarzenia do głowy kiedy myślisz o Królestwie
Bożym.
Czy skupiasz się na gwiazdach?
Czy na tym co uczy
Biblia czy inne święte księgi?
Czy masz w sobie pamięć
innych fundamentalnych Prawd, które są niczym innym tylko
chwałą obecności Boga w nas, i przychodzi do nas w snach,
wizjach?
I widział to Izajasz - Boga siedzącego na tronie ...
i opisał tą chwałę Ezechiel i święty Paweł, który mówił o
rzeczach, których oko nie widziało ani ucho nie słyszało a
które wzeszły w chwale w sercu człowieka... i u wielu innych
świętych i mistyków.
Każdy z nas ma jakieś przebłyski Królestwa Bożego, lecz nie
jest dane wszystkim te doświadczenia zrozumieć, tak jak i
wiara nie jest wszystkim dana ... i nie ulega wątpliwości, że
jest to jedna z większych tajemnic życia.
5 Jan. 2014
WIESŁAWA