TRZY PUNKTY - WIERSZE
LINK! DO TRZY PUNKTY

  BÓG

To krótkie słowo -
a wyryte
zostało
w moim sercu, na trwałe.

  Jeszcze wczoraj
nic o Nim nie wiedziałam.
Dzisiaj - ten pusty rozdział
już wypełniłam.

  Droga niełatwa -
poprzecinana
zwątpieniem,
zadumą i lękiem.

  I ta wielka niewiedza
i to cierpienie,
które poprzedza -
zmartwychwstanie.

  A była i noc piękna -
zwiastun
nowego czasu - i udręka
poznania
głębokiej prawdy,
ukrytej właśnie -
w srecu.

  Ile to czasu potrzeba
by dostrzec
proste zjawiska?
Oczy otworzyć.

  Właśnie te oczy -
rujnują wszystko.
Wpatrzone w Ziemię
i w jej dziwolągi -
prawdy poznać nie dają.
Są zatraceniem
ludzkiego bycia.

  Krótkie słowo -
a taka potęga,
ukryta w serca komnatę
obnaża tajemnicę
i tą wielką zagadkę -
skąd się bierze twoje istnienie.

  Bóg -
wyzwala ze świata nicości.
Dzięki Niemu przekroczysz ten próg
co prowadzi do wieczności.

  CZY TO WAŻNE ...?

  Śpiew gołębia z przestworzy
gasi pragnienie.
Odkrywa na nowo sekrety
... i w uszach świdruje
stare słowa...

  Wykuwa fakt już znany ...
z mojego wiecznego snu,
o Twoim istnieniu .. ognisty
żar  oczu  przenika
bez słow z dala.

  Zamknę ten sen w sobie,
zmienię moj świat
... bol ostudzę ...
wiele cierpień i puchar
wypełniony łzami ofiaruję
na własnym ołtarzu ...

  Głęboko zaglądam
przy blasu świec
w gęsty obłok,  kocham
ciszę tą wielką
co okrywa Ciebie ...

  Jeszcze wczoraj nie istniałeś,
Twoje imię było mi dalekie.
W serce moje się wdzierałeś ...
niosłeś dla mnie zbawienie.

  Czy to rozumiałam ...?
Nie ... tylko gruchanie gołębia
przeniknęło lekko
... i niepokoj w sercu, uczucia
splotłam w jedno ...
wspolne zrozumienie.

  A czy już rozumiesz...?
Nie ... ogladam świat
przy zachodzie słońca.
Zapadam w sen
i nie ma mnie ...
Wnikam głęboko
w Twoje myśli,  istnienie
jednej chwili ...oko
w oko z jednością.

  Zagłębiam duszę,
szukam nadzieją.
Fakt - istniałam...
... i nadal istnieję ...wiarą
buduję własne jutro.

  Szukam drogi ...
...gdzie mam iść...?
Nie pytaj mnie o nic ...
nie wiem - zbyt daleko
zaprowadził mnie Bog
i coraz mniej rozumiem ...
coraz mniej śnię ...

  tylko dzień po dniu
pokonuję czas ...brnę
po obu światach
... i trwam w wierze ...
przy Tobie - zerwę kajdany
spełni się moj sen ...
najpiękniejszy...

... czy to rozumiem ...?
nie ważne ...

  ATEISTA

Mówisz, że nie ma Boga
... ale chodzisz Jego drogami.
Szukasz,  podglądasz,
interesuje cię każda o nim teoria.

  Więc, jak to jest na prawdę?
Czemu tak szukasz,
co cię niepokoi?
A może uważasz
Boga,  za życiową przygodę?

  Zrób rachunek sumienia,
sam z sobą.
Czy tam w sercu, naprawdę
nie ma cienia żadnej wiary?
Czy tylko w tobie,
dziwna przekora?

  Wyjdż na spotkanie z Bogiem,
sam na sam.
Nie bierz światków.
Nie udawadniaj własnym dialogiem,

  że na prawdę w niego nie wierzysz.
To nie ma sensu.
W swoim czasie serce skruszysz,
staniesz u Jego boku.

A TE ŁZY...

  Brylantowe światło,
żywe źródło
skryte w pustynnej oazie
własnej duszy,
bez końca
przenika
niespokojne umysły.

  Czasami
uśmiech wypływa
na spękane wargi
albo łzy się toczą
strumykami
spod powiek,
zmęczonych.

  Rzedną
i w końcu
nieruchomieją,
gdzieś tam na twarzy.

  A słoneczne
promienne
strzały,
przeszywają
ziemię
pod stopami
po której kroczę.

  Każda chwila
przybliża,
bliżej i bliżej
do Ojca...

  To nie tylko
wizja,
ale wielkie zanurzenie
w falach oceanu
potężnej wiary.

  Skryte rany
wnikają w ciało
i ten ból potworny,
głęboko w sercu
...brudnym.

  Ohyda...
i nieskończona
czystość Boga,
która wygania ciężar z duszy,
otwierając zdrój nowych
łez, oczyszczenia
i ten ...akt skruchy...

  A ta dusza
już inna, odnowiona,
odrodzona.
Ten deszcz łez
tak potrzebny
do otwarcia serca.

  I pieśń
słyszę
co mi śpiewa
- jesteś wolna-

  Oderwana iskierka
powraca
do źródła
wielkiego stworzenia.

  Płomień purpury
rozpala
życie od nowa,
w Imię Chrystusa.  

WIESŁAWA